Rowaŕ

nadpis	Rowaŕ
awtor	Jan Ćěsla
lěto	1866
žórło	http://texty.citanka.cz/
licenca	public domain
nota	stary prawopis, Łužičan 1866

Z rukomaj po durjach masajo
Rowaŕ Bosćij stupi do jstwy hołej,
K blidu šmjata pjana hłowa so,
Jako blěda smjerć we drasće nowej.

"Čert će křižuj, Khata babica,
Z łoža stań mi, lěni pjeńko zhniły!
Palenc z karana so směwkota;
Swěčku zaswěć, zo sej křewju žiły!"

"Njewěš, zo nam wolij wušoł je.
Swěčka wčera tež so dopaliła?
Lehń so, połnoc juž so bližuje,
Jědnata je hižom hodźin biła!

So za dušu khudu pomodli,
Zo by ćěło pokoj w rowje měło;
Wopiłstwa so wostaj, do so dźi!
Palenc kazy dušu, kazy ćěło!" -

"Změrom, stara waka w borle tam,
Blady skhowaj sej a prědowanje!
Nochceš-li, dha zaswěću sej sam,
Na šibjeńcu słuša korkotanje -

Saprliška Khata, dźens chcu pić,
Zo ći keŕchow ćmowy radosć změje;
Rowaŕ sym a smjerć chcu poswjećić,
Při tajkim so piću smjerć dźě směje."

A tu rowaŕ Bosćij postanje,
Ze jstwy z karanom so šmjata pjany,
Z durjemi pak strašnje zaprasnje,
Na keřchow wón kroči rozhněwany.

Na keŕchow so rowaŕ doškraba,
Přez rowy so wjerćo postupuje;
Křiže po boku - tu kóstnica -
We njej wětr w srujertnych zynkach duje.

Bosćij tři króć z pjasću bije
Před kóstnicu na durje;
palenc ruče do so lije,
"Dobry wječor!" zarjechtuje.

"Rjechtaj, rjechtaj, žaba błudnica,
Karan wuprózdnju při swětle jasnym;
Swěčkow dosć ma moja kóstnica;"
Zabórbata Bosćij z hłosom djasnym.

Tak kaž čertow wójsko howrjace,
Za nim duchow ćmowy rój so ćěri;
Mócny wichor ruje zatrašnje,
Přez rowy a křiže puće měri.

"K tajkim hosćom njesmě tótka
Kaž do korčmy zastupić; -
Što? - Ty mjelčiš, stara črjódka?
Njedaš próh swój překročić?

Wěrno, njecha so wam stawać,
Lěnje stawy dudławe!
Čakajće, chcu do was kałać,
Zo wam nop waš roztaje!"

W zerzawym so zamku wjerći
Kluč we durjach pomałku;
Z khěžki hudźba smjerći šćerči -
- Tu so durje wotamknu.

Rowaŕ swěčku zapaluje,
Karan staji na ławku;
Wětr šumi, wětr duje,
Zatřasuje kóstnicu.

"Aj, snadź chceće přeprošenje
K nócnej mojej hosćinje?
Kóstliwcy, duž prošu rjenje,
Ke mni so jow posadźće!"

Kulody walody kosće so ćěrja,
Nopy za nopami rjepotaja;
Nohi a ruki so k sebi zas měrja:
Prěnjeho widźiš, juž kóstliwca.

"Hojda, wy rjepuchi, čertowe pjeńki,
Pójće wšak bliže a njebojće so!
Karan was napoji, plěchate šćeńki!"
- Pije, so posadźi bórbotajo.

Druhi so sydaju wokoło tótka,
Kosćowy rjećaz joh' wobeńdźe;
Pjana so wjerći kaž wrótna jom' hłowa,
Huba so karana njedótknje.

Běły tu stoji, tam čorny so stupi,
Žołty a ćmowy, šešeraty;
Zuby tón wótři a tamny je tupi,
Wudźera woči nopachaty.

"Hopsa nětk, hajsa, wy susodźi moji,
Knjeza dźens našeho počesćmy!
Zběhajmy rucy a stajejmy nohi;
Z karana běži duch swjatočny!"

Khort zo by do was! wy prašiwe woči,
Do kutow z wami a do zemje!"
Napina žiły a na nje wón skoči -
Cyła wšak črjóda joh' wobzamknje.

"Pij jenož, kmótřiko, pij jenož z nami,
Hosćo smy twoji dźens nadobni;
Knježe naš, dźensa so słužowni z wami,
Zwjesela poł jenož hodźinki!"

Z karana palenc wón do krka lije,
Kaž by so palił, wón poći so;
Bóle so kóstliwcow rój na njoh' wije:
"Pij jeno z nami, naš Bosćijo!"

Na zem wón padny so pod ławu wala
Dwanaće prasny - tu hosćo so
Zhubja - so swěcy we kóstnicy pala;
Hasnu - - w kóstnicy ćicho bu wšo -

Rano Khata stawa. "Zbóžniko!
Knježe Božo! hdźe zas' Bosćij budźe?
Jeho dušu zwarnuj. Jězusko!"
Pyta jeho, pyta jeho wšudźe.

W kóstnicy joh' nam'ka na kosćach.
Karan prózdny - wokoł běłe nopy -
Rowaŕ leži morwy na marach.
Zašłe, zašłe wšitke jeho khopy,
Kotrež z łopatu wón ryješe.
Po smjerći snadź hosćow witaše.