Reynke de Vos/Dat verde boek: V. capittel

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
<-- Dat verde boek: IIII. capittel Reynke de Vos Dat verde boek: VI. capittel -->

Dat V. capittel[edit]

Wo Ysegrym Reynken nicht konde vorwynnen myt nener klage, wente Reynke brachte dar al entyegen syne practiken, syk to entschuldygen; do boet Ysegrym Reynken eynen hantschen vnde esschede en to kampe. Dyt was oldinges de wise: wan eyn den anderen to kampe esschede, so boet he em eynen hantschen.

Ysegrym sprack wedder an:
»Wylle wy na deme ende slan,
Wat wylle wy sus alle tyd kyuen?
De recht heft, schal wol richtig blyuen.
Reynke, gy scholen krygen den ramp!
Ik wyl myt yw slan eynen kamp.
Hebbe gy dan recht, dat vynde gy wol.
Gy spreken hir van der apen hol,
Wo ik dar was in hunger groet
Vnde gy my brachten spyse in noet.
Id was men eyn knoke, wyl gy yd wetten.
Dat vlesch hadde gy dar aff ghegetten.
Gy spotten myner, dar ik sta,
Vnde gy spreken myner eren to na.
Gy hebben mannich spottes word
Myt loggen vp my ghebrocht hir vord,
Wo ik deme konnynge syn leuent vorgunde
Vnde wo ik na syneme lyue stunde.
Gy loueden deme konninge to wysende eynen schat,
Men he heft des noch nicht lange ghehath.
Gy hebben myn wyff, de wulfynnen,
Schendet, dat se nummer kan vorwynnen.
Dyt is de sake, de ik yw tye.
Wy wyllen kempen vmme olt vnde nye.
Ik essche yw to kampe to desser tyd,
Ik spreke, dat gy eyn vorreder vnde morder syd.
Ik wyl myt yw kempen lyff vmme lyff,
Sus mach eyns endygen vnse kyff.
De vthbuth den kamp, dat is dat recht,
Eynen hantschen deme anderen to donde plecht;
Den hebbe gy hir, nemet to yw!
Draden schal syck dat vynden nu.
Her konnynck vnde alle gy heren ghemeyn,
Dyt hebbe gy gehoret vnde gy mogent hir seyn.
He schal nicht wyken vth desseme recht,
Eer desse kamp sy nedder ghelecht.« 

Do dachte Reynke in syneme mod:
»Dyt wyl gelden lyff vnde gud.
He is grod vnde ik byn kleen.
Wert desse kantze nu vorseen,
So is myne lyst al vorloren.
Doch hebbe ik wes vordeel to voren,
(Nicht schal yd ghan na syneme wyllen)
Ik leet eme yo vore de klawen afffyllen.
Al is syn mod noch nicht ghekölet,
Ik hope, dat he yo dat sulue noch völet.« 

Myt des sprack Reynke tom wulue wedder:
»Isegrym, gy synt suluen eyn vorreder.
De sake, de gy my hir toleggen,
De leghe gy alle, wan gy de seggen.
Myt yw to kempen, dat mod ik wagen,
Dar vor wyl ik ok nicht vortzagen.
Gy bryngen my, dar ik gherne were,
Dyt was alle tyd myn beghere.
Isegrym lucht hir, dat he secht;
Des sette ik eyn pant hir in dyt recht.« 

De konnynck entfenck de pande do
Van Reynken, ok van Ysegryme dar to,
Vnde sprack: »gy twey scholt setten borgen,
Dat gy to kampe komen morgen.
Gy synt in beyden parten vorworen,
Men kan alle tyd.yuwe klacht nicht horen.«
Isegrymes borgen worden dare
Hyntze de kater vnde Brun de bare.
Moneke de yunge, Marten apens sone,
Wart borge vor Reynken vnde Grymbart de kone.

Oldynges was yd eyne wyse, dat etlyke eddelynge vaken eyn yegen den anderen plach to kempen, dar vele van steyt in der ystorien van den Romeren vnde anderen böken vnde kroniken; vnde ane orloff des konnynges efte heren des landes so moste nemant kempen efte vechten lyff vmme lyff. Denne, wan de here efte konnynck des landes den kamp beorlouede, so mosten de twey gan in gevencknysse, edder borgen setten, den ghesatteden dach to kampe to komen. Dyt sulue menet de lerer hir, dat Reynke vnde Ysegrym borgen satten. Vnde denne in der myddeltyd twysschen deme dage des kampes heft eyn yslyk bi synen vrunden ghewest, de em trostlik weren vnde en vrimodich makeden, vnde dar hadden se denne welke vechters, dede vorvaren weren in sodanen dyngen; desse lereden de kempers, wo se syk scholden hebben. Dyt menet de dychter hir na in deme capittel.