Reynke de Vos/Dat erste boek: XXXVI. capittel

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
<-- Dat erste boek: XXXV. capittel Reynke de Vos Dat erste boek: XXXVII. capittel -->

Dat XXXVI. capittel[edit]

Wo Bellyn Lampen esschede vnde reep, vnde wo Reynke Bellyne myt loßheyt bedrechlyken tosprack.

Bellyn stunt buten vnde begunde to kyuen.
He reep: »Lampe, wyl gy dar blyuen?
Komet yo wedder vnde latet vns gan!«
Do Reynke dyt hadde vorstaen,
He ghynck vth vnde sprack alzo:
»Bellyn, Lampe de büth yw to,
Latet yw dat nicht syn to wedderen,
He is seer vrolich myt syner medderen.
Dyt scholde ick yw laten vorstaen,
Gy mogen wol sachte vorhen ghaen.
Myn wyff, de syn medder is,
Leth en noch nicht ghaen, dat is wys.«
Bellyn sprack: »wat was dat gherochte,
Do Lampe so reep, al dat he mochte
>Bellyn, helpet my, Bellyn!<
Wat dede gy eme do an vor pyn?« 

Reynke sprack: »horet my recht!
Do ick vor myneme wyue hadde ghesecht,
Dat ick mod wanderen ouer de see,
Do krech se alderwegen wee,
Dat se lange beswymet lach.
Do vnse vrunt Lampe dyt ghesach,
Do reep he: >helpet, Bellyn, des is noet,
Edder myn medder blyft nu doet.<«
Bellyn sprack: »deme sy, wo deme sy,
He reep yo seer droflyken tho my.«
»Neen«, sprack Reynke, »ick segget vorwar,
Lampen schadet nicht eyn har.
Ick wolde leuer, dat my mysqueme,
Eer dat Lampe schaden neme.«

In dessen tween capittelen leret de poete myt langen worden veer stucke.

Dat erste is eyne dumme vnvorvarenheyt mannyges sympelen mynschen, vnde leth syck vorleyden vnde vorraden myt schonen worden, so hir Reynke dem sympelen hazen dede.

Dat ander is boßheyt vnde vorradent der quaden, dar myt se matinygen to plasse bryngen, vnde menen etlyke sodane quade, wan se eynen dummen ouervallen, dat se eme recht doen, vnde dencken etlyker sake, so hir Reynke menede, dat Lampe dat vordenet hadde, dat he scholde alzo varen. Alsus süd mannich eyn kleen ghebreck, alze eyne kleyne scheue, in eynes anderen oghe, men he en merket nicht eynen helen balken in synem eghen oghe.

Dat drydde is eyne lere der vnsteden mynschen, alzo dat de yenne, de wol syth, en schal nicht vpbreken to varen in eyn ander lant efte stath efte huß. Men wed, wat men heft vnde wormen is, men men wed nicht, watmen krycht efte wor men kumpt, alze hir Reynkens wyff reed int beste, dar to blyuen, dar se weren.

Dat veerde is, wo eyn boßaftich mynsche syne quatheit myt loggen vaken bedecket, vnde de eme des löuet, varet des tho quatlyker, so hyr na beth wert vorklaret van deme rambocke Bellyne.