Reynke de Vos/Dat drydde boek: V. capittel

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
<-- Dat drydde boek: IIII. capittel Reynke de Vos Dat drydde boek: VI. capittel -->

Dat vyfte ghesette efte capittel[edit]

Wo de konnynck anderwerff Reynken vraget in deme rechte vmme Lampen doet, vnde wat grote loggen Reynke loch, syck mede to entschuldyghende.

De konnink sprak: »Reynke, hore my nu!
Wo quam dat to, dat Bellyn vnde du,
Gy beyden, des so ouer quemen
Vnde dem vromen Lampen syn leuent nemen?
Dar to gy beyden quaden deue
Offerden my syn höuet alze breue;
Wente do wy vpdeden den sack,
Nicht anders do dar ynne stack.
Men Lampen höuet, my to hoen.
Bellyn heft ghekregen dar vor syn loen.
Dyt hebbe ick alrede eyns ghesecht:
Ouer dy schal ghan dat sulue recht.«
Reynke sprack: »wee my der noet!
Were ik men alrede doet!
Horet my! hebbe ick denne schult,
So is my best gude ghedult.
Hebbe ick schult, latet my döden,
Ik kome doch nummer vth den nöden
Vnde vth den sorgen, dar ick ynne byn;
Wente de vorreder, de ram Bellyn,
Heft vnderslagen eynen schat so ryck,
Nicht is vp erden des ghelyck.
Wente de kleynöde, de ick eme dede,
Do he myt Lampen van my schede,
De hebben Lampen vorraden dat lyff;
Wente Bellyn, de quade ketyff,
Heft de kleynöde vnderslagen.
Och, mochtemen de wedder vpvragen!
Men ick vruchte, dar wert nicht aff werden.« 

De apinne sprak: »synt de klenöde bouen erden,
Wy wyllen se vpvragen by vrunde rade.
Alle wylle wy beyde vor vnde spade
Dar na vragen manckt leyen vnde papen.
Segget vns, wo weren die gheschapen?« 

Reynke sprack: »se synt so gud,
Ik vruchte, wy vragen se nummer vth.
De se heft, de vorleth der nicht.
So wan myn wyff dyt to wetten krycht,
Nummer kome ik in ere gnade;
Wente dyt was nicht myt ereme rade,
Dat ik desse klenöde dessen twen
So rechte wyllygen dede hen.
Hir byn ick beloghen vnde besecht,
Wo wol ick moet lyden dyt grote vnrecht.
Werde ik loß desser groten vnschult,
So late ik my doch nene dult:

Ik werde reysen dorch alle lant
Vnde vragen, eft yemande ycht sy bekant
Van dessen klenöden, dürbar vthermaten,
Scholde ick myn lyff dar ok vmme laten.«