Reynke de Vos/Dat ander boek: III. capittel

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
<-- Dat ander boek: II. capittel Reynke de Vos Dat ander boek: IIII. capittel -->

Dat III. capittel[edit]

Wo de konninck rede makede in torne myt alle den deren vnde vöghelen, vnde wolde Reynken söken, vnde wo dyt Ysegryme vnde Brunen seer wol behaghede.

Ysegrym vnde Brune, desse beyde
Behagede wol, wat de konnink sede.
Se hopeden noch werden ghewroken
An Reynken, konden se yd tostoken;
Men se endorsten nicht spreken eyn word.
De konnynck was so sere vorstord
Vnde was seer tornich in alle syneme synne.
Int leste sprack de konnygynne:
»Ick bydde yw, konnynck, myn gnedyghe here,
Tornet yw doch nicht so sere!
Gy scholen ock nicht so lychte sweren,
Vp dat gy blyuen by macht vnde eren.
Noch wette gy nicht waraftyghe sake,
Ock horde gy noch nicht de weddersprake.
Were Reynke nu hir tor stede,
Vyllichte hir weren wol mynre rede
Van den, de nu klagen euer em.
Audi et alteram partem!
He klaget vaken, de suluen myßdoet.
Ick heelt Reynken wyß vnde vroet,
Ick hodde my nicht vor desseme rochte,
Dar vmme halp ick eme, dat ick mochte.
Dat dede ick, here, alle dorch yuwen vromen,
Wo wol yd nu is anders ghekomen.
Is he quad efte is he gud,
He is van rade wyß vnde vroet,
Dar to ock van groteme gheslechte.
Hir vmme, here, bedencket yd rechte,
Dat gy nicht vorhasten yuwe ere.
Gy synt yo al des landes eyn here,
Reynke kan vor yw nicht blyuen;
Wylle gy ene vangen edder entlyuen,
Juwe ordel moed yummer ghan.« 

Do sprack de lupard wedder an:
»Here, dat kan yw nergen ane schaden,
Dat gy erst Reynken to worden staden.
Wat schadet, dat gy ene horen erst spreken?
Gy mogen denne doch yw an eme wreken.
Dar vmme volget yuwer vrouwen rad
Vnde ock der heren, de hir stad.« 

Isegrym sprack: »dat en kan nicht schaden,

Dat wy des besten helpen raden.
Her lupard, höret my wes mede!
Al were Reynke hir vort tor stede
Vnde he syck der sake konde entleggen,
De desse twey hir vp eme seggen,
Ick wyl eyne sake doch bryngen vort,
Dar he syn lyff heft mede vorbord.
Men nu wyl ick der suluen swygen
So lange, wy ene hir wedder krygen.
Des heft de bouen alle dat
Deme konnynck ghewyset eynen schat
In Husterlo by Krekelput,
Dat noch grotter loggen is dan dyt.
He heft der loggen vele ghelogen,
Dar to heft he vns allen bedrogen,
He heft Brunen sere gheschendet vnde my.
Dar wyl ik myn lyff noch setten by:
Newerlde he recht de warheyt sede.
Nu rouet vnde mordet he vp der heyde.
Wes deme konnynge vnde yw duncket gud,
Dat is byllick, datmen alzo doet.
Men hadde he hir wyllen to komen,
He heft de mere wol vornomen
Vth des konnynges houe by synen boden.« 

De konnynck sprack: »wat is dat van nöden,
Dat wy alle hir na eme beyden?
Ick ghebede, gy scholen yw alle bereyden
Vnde volgen my in deme sesten dage.
Ik wyl eynen ende hebben der klage.
Wo duncket yw van deme vulen wychte?
He makede wol eyn lant to nichte.
Maket rede, al dat gy moghen,
Myt yuweme harnsche, spete vnde boghen,
Myt donrebussen, pollexen vnde barden.
Ick ghebede, dat gy so vp my warden,
Eft ick yuwer welke to rydder sloghe,
Dat de den namen myt eren droghe.
Wy wyllen hen vor Malepertuß
Vnde seen, wat Reynke heft in deme huß.« 

Se antworden deme konnynge alle: »ya,
Wan gy ghebeden, so volge wy na.«

Sesleye stucke werden in desseme vorghesechten capittel gheleret.

Dat erste is van den, de dachlykes by den heren syn; desse konen vele tostoken to quade vp eynen, de nicht yeghenwordich is vnde beklaget is, wan de, de by den heren syn, dem suluen beklageden ok quad syn, ghelyck hir is ghesecht van Ysegrym, wo he int beste sprack vp Reynken sake.

Dat ander is eyne lere eyner yslyken vrouwen, wo de myt sachtmodygen worden eren heren efte eren man schal tho freden spreken.

Dat drydde is eyne lere den heren, dat se nicht lychtlyken scholen 1öuen efte ede sweren.

Dat veerde is, datmen den beklageden to worden schal steden.

Dat vyfte, dat eyne vrouwe syk myt temelyken worden wol mach entschulyghen, so hir de konnygynne dede.

Det seste is horsam, den in rechtferdyger sake de vndersaten syn schuldich eren heren.