Page:Renert oder de Fuuss am Frack an a Ma'nsgrësst.djvu/73

- 58 -

Mäi Monnonk ass keen Topert:
Wann hien sech buede wëllt,
Nu brauch en net ze fäerten,
Datt een em d'Kleder hëlt.

Dat nennt ee, wësst der, Monnonk,
Spëdéiert gi mat Glanz;
Wi wäerd d'Fra Gormang kucken!
Do kommt Der wëllkëmm zanz!

Petroll mat enger Fakel,
Dat Mëttel misst ee wielen,
Fir all dee groe Sënder
De Schoofspelz afzeschielen.

Mä sid dir awer roueg,
Ier Fra gët näischt gewuer,
Dir huet jo mat den Hoër
Ier Naupen net verluer.

Aus Fuurcht, ech siet der Fra et,
Musst Wollef sech erbäissen,
Mä heemlech war e rosen,
Genuch fir mech ze zräissen.

De Bock hat soss keng Zeien,
De Wollef war am Wach:
Du blouf dat Dénge leien.
Här Pater, héiert nach!

Zur Zäit emol, bei Harel,
Der wësst jo wuel, dat Duerf,
Do hat de Wollef Gold fond;
En hat et an em Kuerf.