pulo » ne-esperantista, di qua l’interesti ed opinioni esos decidiganta, ed on apelas precipue a la ciencisti : « A la cienco, ne a la propagado, riklamado e fanfaronado, apartenas la lasta vorto ». Sequas komparado qua montras klare, ke Esp. ne nur ne esas « pronta » a la ciencala uzado, sed esas fundamente neapta ad ol e turnas la dorso a l’internacioneso ja existanta. (Ica artiklo esas imprimita aparte por la propagado). — Kroniko generala, relatanta la Unigita Stati. — Internaciona Korespondado.
La Belga Sonorilo (23 aprilo). Unesma kongreso di la internaciona asociitari (Bruxelles, 9-11 mayo). — Gratuli (a So Mourlon, promocita en l’ordeno di Leopold). — Kad on povas esar Esperantisto, da H. Angenot (ek Le Jour). — Raporto di la Delegitaro a la kongreso di l’internaciona Asocii, da L. Leau, texto franca integra. — La pseudo-cienco, segun Ostwald, da Ch. Lemaire. — Pri la prefixo mal‑ ; opinioni di So Jespersen (v. Progreso, No 27, p. 150) e So Angenot. Ica demandas la supreso kompleta di la prefixo mal‑, vicigenda per des‑ o pok‑ (malmulte) ; mal‑ signifikus lor malbon‑. — W. Ostald e la Universala Studenta Unio. — Kroniko : diskurso da So Ed. Mathieu, membro di la Delegitaro, en Verviers.
Idano (aprilo). — Rimarki a l’artiklo da Prof. Schmidt en « Die Umschau », da L. Pfaundler. Ni ne bezonas rekomendar ica artiklo da nia prezidanto a l’ atenco di nia samideani : ol esas bonega refuto di la riprochi ed akuzi da l’Esperantisti a la Delegitaro. « On ne povas sat ofte atencigar la Esperantisti, qui cadie vidas en la Delegitaro adversa institucuro, destinata suplantar Esperanto per altra idiomo, ke ta opiniono esas erora ». La Esperantisti devis dicar de ante, ke nultempe li aceptos la decido di la Delegitaro, se ol adoptos altra linguo kam Esp. ; sed tute kontre, li adheris a la programo di arbitrado di la Delegitaro, e mem partoprenis sa Komitato ed olsa decidi. Li do ne havis la yuro rifuzar la reformi. On alegas, ke to esis por li « neceseso di propra konservado » ; sed, tute kontre, nur lia refuzo kreis la « skismo » e la malpaco. On objektas, ke la Delegitaro havis nur la yuro selektar, ne reformar ula linguo. Nu ! kad la Esperantisti esus aginta altre, se la Delegitaro esus selektinta rekte Ido, sen konsultar li ? Dro Zamenhof sempre dicis : « Se ula autoritatoza kongreso od akademio decidos facar ita od ica chanji en la linguo, la Esperantisti kun plezuro aceptos oli e perdos nulo pro to ». Omna kondicioni di ta solena ed iterita promiso esas nun plenigita. Pro quo Dro Zamenhof ne « restis fidela » a sua propra paroli ? La nombro, pri qua on tante fanfaronas, pruvas nulo por la futuro di Esp., same kam pri Volapük. On fidas a la guvernantari ! « Nula guvernantaro povas haltigar la progreso ». Ni konsilas a nia samideani lektar ta artiklo integra e lektigar ol, precipue da la profani. — Nia movado :
