povas diskuti, ĉar ili ne batalas por la pura ideo de lingvo internacia, sed nur por unu (cetere tre genia sed certe ne plej perfekta) solvo de problemo ». Co konkordas perfekte kun la opinioni expresita da Mayoro Lemaire e da ni ipsa. La autoro memorigas oportune ke la Maestro « mem proponis siatempe reformojn, eĉ reformojn multe pli grandajn ol tiujn, kiujn la Delegitaro intencas enkonduki, kvankam tre similajn al ili ». Ed il entraprezas seryo de artikli kun la yena intenco : « ni volas per ekzemploj montri, kiaj reformoj estus konsidereblaj kiel plibonigoj, ne nur ne rompantaj la ĉefajn ecojn de lingvo : facileco, internacieco, riĉeco, fleksebleco, belsoneco kaj precizeco, sed kontraŭe pligrandigantaj ilin kaj por tio ĉi certigantaj al nia lingvo finan triumfon super la konkurantoj ». Pri la supersigni, ad ilti, qui asertas ke esas tre facila havar li en irga imprimeyo, la aŭtoro respondas, « ke tio ne okazis, kaj ke el propra sperto li konvinkiĝis kiom da klopodoj oni havas, volante presigi ian eĉ plej malgrandan tekston esperantan ». Ca atesto (qua venas, rimarkinde, de la patrio ipsa de la signizita literi) konfirmas multa altri, quin ni ja ricevis, e qui determinis la opiniono e decido di nia Komitato. Co esas experimenta fakto, ek la praktika sperienco di agema samideano. Kad on dicos sempre, ke ni esas pura teoriisti, qui tute ne atencas la praktiko e la sperienco? Ti qui tale parolas, e malprizas la malutileso di la supersigni, esas certe min « praktikema » kam ni!
B.S. publikigas « projekto pri Lingva Komitato » propozata de la Brazila Ligo Esperantista e prezentota a la 4-esma Kongreso (qua tamen havas nula autoritato por decidar tala questioni). Ca projekto konstatas, ke « »la nuna aranĝado de L. K. … estas tiel malfortika, ke eĉ ĝi mem ne kredas sin sufiĉe aŭtoritata por fine decidi pri io ajn ».
La sama numero kontenas tre grava letro di So Michaux, la bone konocata e tre fervoroza chefo di la grupo di Boulogne, qua aprobas la propozo di Frato Isidore : « Kiel eble plej baldaŭ estu fondata vere internacia esperanta Akademio ». Il konstatas, ke la propozo, aprobita mem da konservema grupi, esas « kampo sur kiu ĝenerala interkonsento estas ebla kaj mire facila », sur kiu « ĉiuj esperantistoj, fundamentistoj aŭ reformistoj, povas ankoraŭ unuiĝi ». Ed il konkludas per varma invito a la paco : « Ni ne ekskomuniku niajn fratojn, kiuj per vojo malsimila volas atingi la saman celon ». Tre saja e salvema konsilo : ni esperas, ke ol esos auskultata e sequata.
Fine, B.S. ricevis varma aprobi de So Jean Javal (qua parolas anke en nomo di sa mortinta patro), de So A. Kofman, tre konocata autoro esperantista, de Damzelo Gunvar Mönster, nia agema e devota dana samideanino, qua gratulas la belga jurnalo « pri la honesta maniero » per qua ol prezentas e diskutas la questiono di reformi.
La 19a aprilo, B. S. recensas l’ artiklo di So Christaller pri la
