Page:PL Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. 2.djvu/234

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

Dwiliki, wś, pow. maryampolski, gm. Pogiermóń, par. Pokojnie. 1827 r. było tu 19 dm., 189 mk.; obecnie liczy 22 dm., 220 mk. i 725 morg. obszaru, odl. 52 w. od Maryampola a od Pren 13 w.

Dwiliszki, 1.) wś, pow. rossieński, par. Rossieny. 2.) D., zaśc. rząd., pow. wileński, 1 okr. adm., 2 dm., 11 mk. kat. (1866).

Dwina, rossyjska nazwa Dźwiny zachodniej i północnej.

Dwini, pot., powstaje w obr. gm. Magierowa, w pow. Rawa ruska, z pod północnego stoku wzgórza Jawornika, 312 m., wznoszącego się w południowo-wschodniej stronie Magierowa (266 m. npm.). Płynie na północny wschód granicą gmin Magierowa i Horodowa a Kunina, łąkami moczarowatemi, należącemi do obszernych błót magierowskich i na granicy gmin Kunina, Horodowa i Dobrosina uchodzi z pr. brzegu do rz. Białej, dopływu Raty. Długość biegu 10 kil. Br. G.

Dwinosa (ross.), ob. Dźwinosa.

Dwiżki, wś i dobra wielkie w połud. wschod. stronie pow. mozyrskiego, w gm. mieliszkiewickiej, w głuchej poleskiej miejscowości, dawniej dziedzictwo Stockich, a od r. 1874 kupca ryskiego Szapellera; wraz z nierozłączonemi dobrami Remezy mają obszaru 23850 morgów. A. Jel.

Dwoisty staw, staw tatrzański, jeden ze stawów Gąsienicowych w Tatrach nowotarskich, w dolinie Suchej Wody. Legł on na wschód od stawu Litworowego, tuż pod Kościelcem, śród napiętrzonych złomów granitu, rozdzielony wąskim lecz wysokim od południa ku północy ciągnącym się wałem na dwa mniejsze stawy, wschodni większy 2 morgi 134° kw. (1.109 ha.), zachodni mniejszy 1 m. 799° kw. (0· 862 ha.) obejmujący. Wzniesienie tego stawu 1665·54 m. (Janota); 1642 m. (Kolbenheyer). Br. G.

Dwojanów, przysiołek Dębna.

Dwonicha, wś w pow. bracławskim, wlasność Jaroszyńskich. Dr. M.

Dwór 1.) murowany, majętność ziemska w pow. borysowskim, własność Smolakowa od roku 1838, obszar 9000 mor. 2.) D.-nowy. ob. Nowy dwór. Al. Jel.

Dworaczki, mylnie Dworackie, niem. Dworatzken, wś, pow. olecki, st. poczt. Dunajek.

Dworakalnie, ob. Dobrowola.

Dworaki, Dworki, Kowalewo, niem. Kowallewen, Dworcken, wś, pow. jańsborski, st. pocztowa Biała.

Dworaki, okolica szlach., pow. mazowiecki, gm. i par. Sokoły. W obrębie jej leżą wsie D.-dręgi, D.-pikuty, D.-staski lub staśkowięta, D.-tkany. W 1827 r. D. pikuty liczyły 12 dm., 180 mk.; D. staśki 21 dm., 126 mk. D. pikuty wspominane są w dokumentach z 1435 roku, D. staśkowięta pod 1568 r. Istniały jeszcze D. orawka (pod 1562.). Folw. Dworaki pikuty z wsią t. n. podług opisu z r. 1867 rozl. m. 362 a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 325, łąk m. 5, lasu m. 16, zarośli m. 10, nieużytki i place m. 6. Wieś Dworaki pikuty osad 4, gruntu m. 41. W r. 1871 grunta folwarczne umniejszone zostały sprzedażą drobnym nabywcom.

Dworaliszki-nowe, wś i folw., i D.-stare, wś i folw., pow. maryampolski, gm. Poniemoń-Pożajście, par. Poniemoń. Jest tu gorzelnia. W 1827 r. D. nowe liczyły 23 dm. i 268 mk., obecnie liczy 20 dm., 134 mk. Dobra D., dawniej część starostwa rumszyskiego, nad samym Niemnem, leżą w miejscu gdzie na tej rzece sterczy słynna rafa („dyabli most“), o której Mickiewicz w Grażynie wspomina. Na polach okopy, jedne podobno szwedzkie, inne z r. 1811. Własność p. Borysowicza. Dawniej wchodziły w skład znacznych dóbr Poniemoń Frentzela. F. S.

Dworaliszki, 1.) wś włośc., pow. trocki, 3 okr. adm., o 9 w. od Butrymaniec, 13 dm., 100 mk. (1866). 2.) D., wś, pow. rossieński, par. Rossienie.

Dworałaukie, ob. Dobrowola.

Dworanicze, wś we wschod. stronie pow. bobrujskiego, nieopodal rz. Oły i szosy wiodącej z Bobrujska do Rohaczewa, z prawej strony, w gm. bortnickiej (ob Bortniki), w 1 okr. polic., w 2 okr. sądowym (bobrujskim), miejscowość poleska, gleba piaszczysta. A. Jel.

Dworaniewo lub Mitrochówka, zaśc. włośc., nad jez. bez nazwy, pow, święciański, 3 okr. adm., mk. kat. 28, dm. 3 (1866).

Dworce, 1.) wś włośc., pow. wileński, 5 okr. adm., mk. kat. 102, domów 8, od Wilna 27 w. 2.) D., folw., pow. wileński, 5 okr. adm., mk. 14, dom 1 (1866).

Dworce, 1. (z Płoskiem i Marmaszem), wieś, pow. żółkiewski, oddalona o 20 kil. na północny wschód od Żólkwi, od. Mostów wielkich na zachód o 3 kil., leży po obudwu stronach rzeczki Raty, w lesistej, piaszczystej i bagnistej okolicy; ogromne lasy otaczają zewsząd tę na znacznej przestrzeni rozsypaną wieś. Przestrzeń pos. więk. roli ornej 143, łąk i ogr. 425, pastwisk. 68, lasu 2720; posiadłość mniejsza roli ornej 822, łąk i ogrodów 1306, pastwisk 188, lasu 14 morgów austryackich. Ludność: rzym. kat. 38, gr. kat. 1165, izrael. 9, razem 1201; dm. 181. Należy do rzym. kat. parafii w Mostach wielkich, grecko-kat. parafią ma w miejscu. Niegdyś istniał w tej parafii monaster oo. bazylianów nad rzeką Ratec, od ihumena Ś-go Piotra fundowany, z cerkwią przemienienia pańskiego; we wsi zaś istniała osobna dla parafian cerkiew Ś-go Michała Archanioła; gdy zgorzała, przyłączono