Kukowo, par. Suwałki, o 6 w. od Suwałk. Przestrzeni m. 1657, osad 78, grunta liche, zwirkowate, od południa dotykają do lasu iglastego rządowego, brak łąk i wody. Wieś rozkolonizowana, t. j. osady rozrzucone pojedyńczo na kilku liniach, a że nigdzie nie ma sadów ani nawet dzikich drzew, więc dla oka przyzwyczajonego do wsi litewskich, okolonych gajami, D. przedstawia smutny widok. We wsi karczma. Ludności mówiącej narzeczem mazurskiem osób 378, dm. 67. R. 1827 było 38 dm., 218 mk. 2.) D., ob. Dubów. R. W.
Dubowo, wś, pow. dziśnieński, gm. Czereska, o 30 w. od Dzisny, 3 okr. adm., przy drodze pocztowej drujskiej, 6 dm., 81 mk. prawosławnych (1866).
Dubowo, os. należąca do Stężyc, pow. kartuski.
Dubowrócze, Dubourucze albo Dubrowrócze, wś w płn. stronie pow. ihumeńskiego, w gm. bieliczańskiej, przy drodze wiodącej z Rawanicz do Bieliczan, w głuchej poleskiej miejscowości; dm. 37, lasu niema. Niegdyś była to włas. Massalskich i tu się urodził w niedalekim dworze E. Tomasz Massalski, znany literat, autor tendencyjnej pow. p. t. „Pan Podstolic“. Zacny Massalski upamiętnił D., opisując fakt znakomity jak poczciwi włościanie, mający na czele Hryszkę Hołołuba i Jesipa Pradziadowicza w 1812 r. uzbroiwszy się bronili dworu od napadu maruderów westfalskich (ob. „Pan Podstolic“ tom 1, str. 55 i 131); te nazwiska szlachet. chłopków i tu zapisujemy ku zbudowaniu możnych. Al. Jel.
Dubowski posad, st. poczt., gub. saratowska, pow. carycyński, ob. Dubowo.
Dubowszczyzna, Dybowszczyzna, wś pryw., pow. dziśnieński, o 43 w. od Dzisny, 1 okr. adm., przy drodze pocztowej z Łupsiek do Błotnik, 4 dm., 42 mk. (1866). Była ona własnością Druckiego Podbereskiego, nabyta potem przez Mateusza Roemera. A. R.
Dubowy las, ob. Czerkiski potok.
Dubrawa, niem. Dubrau, wś, pow. żegański, par. Przewóz.
Dubrawa 1.) Dubrawce, wieś w hr. spiskiem (Węg.), kościół katol. filialny 534 mk. 2.) D., wś w hr. liptowskiem, (Węgry), katol. kościół filialny, chów bydła, rozległe lasy; wzgórza tutejsze zawierają wiele antymonu; 1067 mieszk. H. M.
Dubrawa 1.) niem. Grossdubrau, wieś na saskich Łużycach, w pow. budyszyńskim, domów 33, mieszkańców 206, w tem serbów 149. 2.) D., niem. Trattendorf, wieś na dolnych Łużycach, w pow. żarawskim (Sorau). 3.) D., niem. Dubrau, wieś w pow. kalawskim. A. J. P.
Dubrawka (z Tarnawką), wieś, pow. żydaczowski, leży na prawym brzegu rzeki Świcy, od Żurawna na południe o 4 kil., a o 19 kil. na południe od Żydaczowa. Przestrzeń pos. więk.: roli or. 126, łąk i ogrodów 34, pastw. 5, lasu 24; pos. mn.: roli or. 673, łąk i ogrod. 146, pastw. 26 morg. aust. Ludność: gr. kat. 552, izrael. 13, razem 565; dm 81. Gr. kat. par. ma w miejscu, należącą do dekanatu żurawieńskiego, mającą filią w Tarnawce. W tej wsi jest szkoła niezorganizowana o 1 nauczycielu, i kasa pożyczkowa z funduszem zakładowym 1145 złr. Właściciel więk. pos. Ewelina Chajęcka. W D. urodził się 1820 r. znany prof. fizyki dr. Wojciech Urbański. B. R.
Dubrawka, węg. Dubroka, wś w hr. ziemneńskiem (Zemplin Węg.), kościół paraf. gr. katolicki, uprawa roli, 514 mk. H. M.
Dubrawka, potok, ob. Dąbrówka.
Dubrawka 1) niem. Dubrauke, wieś na saskich Łużycach, w pow. budyszyńskim, domów 47, ludności 259, w tem serbskiej 222. 2.) D., niem Dubrauke, wieś parafialna w dolnych Łużycach, w pow. żarawskim. 3.) D., niem. Frauendorf, wieś na dolnych Łużycach, w pow. chociebuskim. A. J. P.
Dubrawy, wieś, pow. wiłkomierski, par. wiżuńska, do dóbr wiżuńskich uprzednio należąca, obecnie kupiona przez Grodisa; gruntu włók 5.
Dubrek. Tak się nazywa według Kętrzyńskiego Dubrzyk, pow. kościerski.
Dubrick (niem.), ob. Dubrzyk, pow. kościerski.
Dubrniów, ob. Dubryniów.
Dubrojsk, lub Dubrowsk, wś w płd. stronie pow. pińskiego, nieopodal gr. gub. wołyńskiej, w głuchym niedostępnym zakątku polesia, 3 okr. pol., gm. Raczyck, ma 152 mk. Własność niedawno jeszcze Skirmuntów, dziś barona Hartynga. X. M.
Dubroka, ob. Dubrawka.
Dubrowa, ob. Dąbrowa.
Dubrowa 1.) wś w płn. stronie pow. mińskiego, w gm. ostroszyckiej. 2.) D., kol. rząd., pow. lidzki, 2 okr. adm., o 59 w. od Lidy, 8 dm., 63 mk. izr. (1866).
Dubrowa, rzeka, dopływ Niemna w gub. mińskiej.
Dubrowa, strumyk w obr. gm. Strutyna niżnego w pow. dolińskim; wypływa na łąkach moczarowatych „Pod borem“ w zachodniej stronie Strutyna; płynie niemi na wschód między wzgórzami Werchosnykiem (449 m.) od północy, a Pod Wółczym (441) od południa. Wpada do Czeczwy z lew. brz. po 5 kil. biegu. Br. G.
Dubrowciszki, wś włośc., pow. wileński, 1 okr. adm., od Wilna 20 w., mk. kat. 72, dm. 9 (1866).
Dubrowica, ob. Dąbrowica.
Dubrowica, mała rzeka w pow. ihumeńskim, płynie śród bagien od płd. ku płn., wpa-
