bytomski, o milę na wschód od Bytomia, nad Brynicą, od 1538 wlasność miasta Bytomia, dziś już prawie zupełnie rozparcelowana, ma 2478 m. rozl., 83 dm., grunta piaszczyste, par. w Kamieniu, st. p. Czeladź, młyn, szkoła początkowa. Była też w D. kopalnia galmanu. W pobliżu leśnictwo miejskie Dąbrowa, obejmujące 1763 m. lasu. 4.) D. mała, inaczej Celary Dąbrówka, niem. Klein-Dombrowka, wś i dobra, pow. katowicki, o milę od Mysłowic. Dobra wchodzą w skład klucza mysłowickiego i mają 877 mg. gruntu. Wś ma 78 osad, 994 mg. rozl. 5.) D., niem. Dombrowka, folw. dóbr Zdziechowice, pow. lubliniecki. 6.) D., niem. Dombrowka, wś, pow. wielkostrzelecki, parafia Wysoka, o 15 kil. od W. Strzelc, przy szosie do Gogolina, 17 osad, 286 m. gruntu piaszczystego. 7.) D., niem. Dombrowka, wś i dobra, pow. toszecko-gliwicki, par. Świbie, o 1 milę od Toszka; dominium ma tu tylko zamek myśliwski i około 9000 morg. lasu, należącego do dóbr toszeckich. Wś między lasami położona ma 40 osad, 1716 m. gruntu, szkołę i w lesie fryszerkę Łoniak, nad stawem Łoniak zwanym. 8.) D., niem. Dombrowka, folw., pow. toszecko-gliwicki, ob. Boyczów. 9.) D., niem. Dombrowka, folw., pow. rybnicki, ob. Rzuchów. 10.) D. miejska, ob. D. wielka, F. S.
Dąbrówka 1.) potok, wytryska z pod północnego stoku Łysej góry (554 m,). w obrębie gminy Zawadki, w pow. wadowickim; płynie w kierunku północno-wschodn. i tworzy w drugiej połowie swego biegu granicę między Gorzeniem a obszarem Wodowic. Wpada z lewego brzegu do Skawy, a raczej jej odnogi, po 3 kil. biegu. 2.) D., potok, nastaje w obrębie gminy Jastrzębki starej, w pow. pilznieńskim, z dwóch strug, jednej płynącej przez sam środek wsi Jastrzębki starej, drugiej zaś tryskającej w Wielkim Lesie za browarem. Łączą się one poniżej wsi Jastrzębki. Plynie zrazu na wschód, potem na północny wschód przez gm. Przerytybor, następnie przez terytoryum gm. Dąbia, gdzie z prawego brzegu przyjmuje potok od Dąbia płynący, a zebrawszy wodę ściekającą od Dąbrówki, przerzyna obręb tejże wsi, potem przechodzi ustawicznie łąkami śród domowstw płynąc, w obr. gminy Rudy, w której przyjmuje nazwę p. Ruda. Minąwszy Grzybów i Podlesie, we wsi Zgórsku wpada z prawego brzegu do potoku Partyńskiego. Długość biegu 22'5 kil. 3.) D., także Dubrawką zwany potok, nastaje w obrębie gminy Korczówki w pow. żydaczowskim, we wschodniej stronie tejże, ze źródeł łącznych, z pod tak zwanej Polany (382 m.); płynie zrazu na północ; przy młynie korczowiskim, Bukowicami zwanym, zwraca się na północny zachód, zrasza gminę Łysków, gdzie od lewego brzegu przyjmuje potok od wsi Korczówki płynący; poniżej Łyskowa dolinka jego zwęża się; po wschodniej stronie wznosi się Romanowa góra (309 m.), a po zachodniej Łysa Góra (306 m.). Wszedłszy w obręb wsi Dubrawki, koryto swoje rozdwaja; zachodnie ramię płynie granicą Dubrawki i Lachowic zarzecznych i wkrótce wpada do Dniestru; wschodnie zaś przerzyna wieś Dubrawkę i poniżej wsi zlewa swe wody do Dniestru naprzeciwko kępy, Kątami zwanej. Długość biegu 9 kil. 4.) D., potok, powstaje we wsi Dąbrówce, w pow. samborskim, z dwóch strug, opływających od północy i południowego wschodu wzgórze Dąbrówkę (374 m.). Płynie zrazu na wschód przez Dąbrówkę, poczem wydobywa się na pola samborskie w kierunku południowo-wschodnim, a śród domowstw samborskich, tuż przy granicy wsi Strzałkowic zwraca się na południo-wschód, płynąc przez przedmieście Powtórnią, Powodową, Zamiejską; za linią kolejową naddniestrzańską łączy się od wschodu z odnogą Dniestru, która opływa miasto Sambor od południowego wschodu; jako taki, płynie przez przedmieścia Srednią i Dolnią, a przyjąwszy z lewego brzegu potok Rudny od Biskowic płynący, wpada do Strwiąża. Długość biegu aż do połączenia się z odnogą dniestrową 9 kilom., a odtąd do ujścia 5¼ kil. Br. G.
Dąbrówki 1.) wś i folw., pow. włoszczowski, gm. i par. Irządze. Gleba piaszczysta i kamienista. Liczy 4 dm., 30 mk. i 174 mg. ziemi, w tem 146 ornej roli a 28 m. pastwiska 2.) D., rum.. pow. mławski, gm. Mostowo, par. Szreńsk. 3.) D., por. Daleszowice i Dąbrówka.
Dąbrówko 1.) domin., pow. międzychodzki; 467 mg. rozl.; 3 dm., 48 mk., wszyscy kat. 13 analf. Stac. pocz. Kwilcz o 3 kil.; stac. kol. żel. Wronki o 23 kil. 2.) D., domin., pow. inowrocławski, 5810 mg. rozl.; 2 miejsc: 1) D. 2) folw. Karolinenhain; 20 dm.; 313 mk.; 197 ewan., 146 kat.; 177 analf. Stac. pocz. Barein o 11 kil.; stac. kol. żel. Inowrocław o 21 kil.
Dąbrowlany, ob. Dubrowlany.
Dąbrowna, Dubrowna, mko w pow. horeckim, nad Dnieprem, o 35 w. od Horyhorek, 36 od Orszy, znaczne i handlowe. Należy do liczby starszych mieścin białoruskich. W czasach buntu Glińskiego 1514 d. 13 sierpnia wpadło w ręce Rosyan, po bitwie zaś orszańskiej wróciło znów do Polski. Znowu podczas wojny w 1534 wódz rosyjski Telepniew spalił D. W 1535 r. Szujski zdobył ją. W 1564 r. wojsko obce znów spustoszyło Dąbrównę. Należała ona do Hlebowiczów, którzy fundowali tu kościół bernardynów w 1630 r. Że miasteczko leży niedaleko ujścia Kropiwny do Dniepru, więc niektórzy mniemają, iż tu zaszła owa pamiętna bitwa zwana orszańską w 1514 r. Obecnie istniejący kościół katolicki jest odbudowany w r. 1809 przez tęraźniejszych właścicieli ks. Lu-
