gacya ojciec św. Grzegorz XVI pismem z dnia 6 kwietnia 1842 r. odpust. Wieś ta posiada szkołę etatową. Właściciel większej posiadł. Ludwika Niezabitowska. B. R.
Butywla, potok w Beskidzie lesistym, powstaje z Butywli wielkiej i małej. Butywla Wielka wytryska w obr. gm. Tysowca (w pow. stryjskm), z wzgórza Janowatej (996 m.), płynie na północ jarem leśnym między lasem Tysowatą a Pliszką (1073 m.); przybrawszy potok Horbowy z Szebelą zwraca się na wschód przez las Czarnej góry, której najwyższy wierzchołek Perekop (1210m.); między Suchem polem i Dłuhą polaną zwraca się ku północnemu wschodowi i tutaj łączy się z Małą Butywlą, nastającą w ob. gm. Korostowa pod Krzywym wierchem (1079 m.), płynącą na południe między lasem Czarnej góry a Korczanką (950 m.). Miejsce połączenia się obu potoków wznosi się 562 m. npm. Tutaj zwraca się na południowy wschód przez Korostów, gdzie dolina Butywli nieco się rozszerza, i przerznąwszy gościniec Skolski, wiodący przez Beskid na Węgry do Wereczki, wpada z lewego brz. do Orawy (ob.), dopływu Oporu, wpadającego do Stryja. Długość biegu od źródeł Butywli wielkiej 17 kil. Ujście 499 m. Spad wody bardzo nagły. Od połączenia się obu Batywli aż do ujścia 63 m. spad. Dopływy Butywli małej Krasny potok, a Butywli Wyżny Wancz, Niżny Wancz i Chemczyn potok.
Butzendorf, ob. Obiezierze.
Butzig, ob. Buczek.
Buwełno, wś i folw., pow. jańsborski, st. p. Orzesze, nad jez. Wąs.
Buyne, ob. Bujne.
Buza, ob. Buzówka.
Buzaki, wś, pow. kowelski, gm. Choteszów, nad rz. Turyą. Ziemi: 6319 dz., w tem dworskiej Stefana Maluszkiewicza 5477 dz., włośc. 305 dz. Ziemia: piasek i ił, na pokładzie iłu i żwiru. Narzecze rusińskie z akcentem białoruskim. A. Br.
Buzele, wś i okolica, pow. trocki, par. sumiliska; r. 1850 miała 232 dzies. rozl. a grunta te posiadali Taraszkiewicz, Stabiński, Kijański, Wirpsza, Łukomski i Łojba.
Buzgany, wś, pow. trocki.
Buzizno, szczyt w Beskidach wschodnich, w dziale między Skawą a Rabą, 572 m. wys.
Buznikowata, wś, pow. bałcki, gm. Józefpol, dusz męz. 320, ziemi włośc. 641 dz. Należała do Potockich, dziś do Tłuchowskich i innych właścicieli. Dr. M.
Buzowa, wś, pow. kijowski, o 13 w. od m. Białogródki, o 1 w. od szosy brzesko-kijowskiej, nad rz. Buzówką. Mieszkańców 628, wyznania prawosławnego. Ziemi 3516 dzies. Należy do Cewińskich. Cerkiew paraf. zbudowana. 1781 r.
Buzowice, niem. Busowitz, nazwa części wsi Piece i Niewiadom w pow. rybnickim.
Buzówka, wś, pow. taraszczański, nad rz. Horskim Tykiczem, o 23 w. odległa od m. Tetyjowa. Mieszk. 1967 prawosławnych, 23 katolików, 13 izrael., razem 2003. Cerkiew parafialna i kapl. katol. par. Stawiszcze. Ziemi 3987 dzies. wybornego czarnoziemu; położona na miejscu starożytnego miasta Buza, zniszczonego przez tatarów. Zarząd gminny w tejże wsi, policyjny w m. Tetyjowie.
Buzówka, rzeczka, wpada w pow. kijowskim do rz. Buczy, a ta do Irpienia.
Buzowy, ob. Inguł.
Buzuków, wś, pow. czerkaski, nad rz. Taśminą, o 5 w. od Biełozierja. Mieszk. 622 wyznania prawosł. Cerkiew parafialna. Ziemi 2118 dzies. zupełnie piaszczystej. Należała dawniej do star. czerkaskiego, obecnie do rządu. Zarząd gminny w. m. Biełozierje, polic. w m. Śmile. Kl. Przed.
Buzułuk, miasto powiatowe gubernii samarskiej, 16340 mk., 1850 w. od Petersburga a 166 od miasta gubernialnego odległe. Stacya pocztowa i stacya kolei żelaznej, bank.
Buzułuk, Bezowłuk, rz., dopływ Dniepru z prawej strony, ma źródło w pow. wierzchniednieprowskim, guber. ekaterynosławskiej, o 30 w. od Dniepru, płynie ku płd. wiorst 120, jest głęboki, dno ma piaszczyste, bieg bystry; przy ujściu tworzy jez. zwane Wielkie wody, powstałe ze Skorbnicy, Kołotówki i Omelnika, odnóg Buzułuka. Dopływy B.: Kamionka z prawej strony, Słona i Czartomelik.
Buzynówka, rzeczka, dopływ Desny Bohowej.
Buźa, jez. w pow. nowoaleksandrowskim, gub. kowieńskiej, na zachód od jez. Drywiaty i Strusty, otoczone łąkami, dł. około 3 i pół, sz. około 2 wiorst. W płd.-zachodniej stronie B. łączy się strugą z jez. Sawanara, które ma wiorstę średnicy.
Bużanie, u kronikarzy Busani, gałąź Słowian ruskich nad Bugiem, w niektórych okolicach zwani Wełynianie (Wołynianie), Łapotniki, Poleszuki i t. p.
Bużanka, Bożanka, wś, pow. zwinogródzki, par. katol. Łysianka, nad rz. Zgniłym Tykiczem, w pięknem położeniu, o 5 w. odległa od m. Łysianki, o 23 w. od Zwinogródki, o 120 w. od Kożanki. Mieszk. 1100 prawosł., 42 katolików. Cerkiew parafialna. Cukrownia (od r. 1851) produkująca rocznie 77000 pud. mączki cukrowej, gorzelnia murowana, cegielnia. Gospodarstwo, jak i w całych dobrach B. hr. Potockich, postępowe, zalicza się do najpierwszych w gub. kijowskiej. Ziemi 1304 dzies. pierwszorzędnego czarnoziemu. Należy do hr. Potockiego. Zarząd gminny i policyjny w m. Łysiance. Kl. Przed.
