hangpan mo inâ, kag kon indi, wala'y pulós nga inâ isugid nakon
sa imo; ang mga wala'y nahibal-an indi makahangóp sini nga mga
katingalahan.
—Nagapati akó, María, nga ang manogbulong may katarungan,— siling ni Kapitán Tiago. — Dapat ka magkadto sa mga puód, maluspi ka kaayo, kag kinahanglan nimo ang maayo nga mga hangin. Nano sa imo sa Malabon... ukón sa San Diego?
Sa sining' ulihé nga ngalan si María Clara namulá subong sang markopa, kag indi makasabát.
—Karón kadto kamó Isabel kag ikaw sa Beateryo sa pagkuhà sang imo mga panapton, kag magpaalam ka sa imo mga abyan, —padayon ni Kapitán Tiago nga walâ magtungkaaw; indì na ikaw magsulód didto liwát.
Binatyag ni María Clara yana'ng dimahangpan nga kasubô nga nagagahúm sa kalág kon bayàan sing dayon ang isá ka duóg diín kitá sadto nagmalipayon, apang ang isá ka panghunâhonà pumatay sini nga kasakit.
—Kag sa sulód sang apat ukón limá ka adlaw, kon ikáw may bag-o na nga bayù, makadto kità sa Malabon... Ang imo paninoy wala na sa San Diego; ang kura nga nakità nimo diri kagab-i, yadto'ng pari nga pamatan-on, amó ang aton bag-o nga kura didto, isá ka santos.
—Maayo pa tilawán mo ang San Diego, primo! —Tugdà ni tiyà Isabel, labot pa ang baláy naton didto maayo, kag nagahilapít ang pandot.
Si María Clara buót kuntani mahakós sa iya tiyà, apang nabatián niya nga nagdulog ang isá ka salakyan kag nangluspad siá.
A! Matuod! —Sabát ni Kapitán Tiago, kag liniwát niya ang iya tingog nagsilíng: — Don Crisóstomo!
Pinabay-an ni María Clara nga nahulog ang iya ginhikot sa iya mga kamót, buót siá maghulag apang indi makahimò: ang isá ka pagpalangurog sa kakulbà lumikop sa iya lawas. Nabatián nila ang mga tikáng sa hagdanan, kag sang ulihe, isá ka lab-as nga paningog, nga iya sang lalaki. Subong nga ini nga tingog may gahúm nga makatalanhagà, ang lanubò nga lin-ay pumugóng sang iya mahiwàos nga pamatyag kag dumalagan, nga nanagò sa halarán diín nahamtang ang mga santos. Ang magpakaisá nag kinadlaw, kag nabatián pa ni Ibarra ang lagpok sang isá ka ganhaan nga nagtakóp.
