- Tumana ang imo kabubut-on subong
- man sa duta...!
S AMTANG ANG ATON MGA TIN AWO nagkalatulog ukon nagpalamahaw, talupangdan naton si Kapitan Tiago. Indi kita aton mga dinapit niya, gani nga wala kita sing kinamatarong ukon katungdanan sa paghikay sa iya nga indi sia pagsapakon bisan sa mga bagay nga kinahanglanon.
Manubo, maduas sing duag, mabilog sing panglawason kag manipulon sing guya, salamat sa iya katambukon nga suno sa iya mga humalangad hinatag sa iya sang langit, gikan sa dugo sang mga imol suno sa iya mga kaaway, si Kapitan Tiago kon tulukon labi ka lanubb sang sa matuod niya nga kagulangon; mapatihan sia nga may kagulangon lamang nga katloan ukon katloan kag lima ka tuig. Ang dagway sang iya nawong may pagkatalahaon gihapon sa panahon nga natungdan sang aton sugilanon. Ang iya bagul, manipulon, diutay kag nahil-ob sang maitum nga buhok katulad sang kamagong nga malaba sa atubangan kag malipot kaayo sa likod, napun-an sing madamb nga butang, suno sa sugid nila, sa sulod sang iya lupyak; ang iya mga mata magagmay apang indi uloinsikon, nga wala pagliwat sing panagway; ang iya ilong diutay kag indi kurapa, kag kon ang iya baba wala magbangian sa lakas nga pagmama sang buyo kag tabako, nga ang iya minama iya gin-um-om sa pihak niya nga pisngi nga nagpaliwat sang pagkabalantang sang iya guya, sarang naton masiling nga mapatihan sing labi kag makapakilala nga isa sia ka tawo nga maambong. Wala’y sapayan sang amo nga kaduyogan, natipigan niya gihapon nga maputi ang iya kaugalingon nga mga ngipon kag ang duha nga pinahulam sa iya sang dentista sa tagnapulo kag duha ka dolyar ang tagsa.
