516NOLI ME TÁNGERE
nga pagpabatás sa imo amáy? Saráng ko balá masilíng sa akon
amáy nga patawaron ka, saráng ko balá masilíng sa iya nga akó
ang iya anák, siá nga may tuman nga paghandum sang akon kamatayon? Nabilín na lamang sa akon ang magbatás, nga tagùon
ko sa akon kaugalingon ang likúm, kag mapatay akó sa pagbatás!... Karón, abyan ko, karón kay nahibal-an na nimo ang
masubô nga gin-agihan sang imo kailo nga si María, may imo pa
ikáw gihapon nga ipatuhoy sa iya sinang' may pagtamay nga
yuhóm?
—María, ikaw isá ka santa!
—Malipayon na akó kay ginapatihan na nimo akó . . .
—Wala'y sapayán, — sugpon sang pamatan-on nga lalaki nga ginliwát ang iya paningog, — nakabatî akó nga mapakasál ka . . .
—Hùo! — Hibubun-ot sang pamatan-on nga dalaga. — Ang akon amáy, nagapangayo sa akon siní nga pagbatás . . . ginhigugma niya ako kag ginsagód kag indì iya katungdanan, bayaran ko siá siní nga inutang nga kabalaslan nga hatagan ko siá sing hidait paagi sini nga bag-o aga paghilimataáy, apang...
—Apang?
—Indi ko malimutan ang mga panumpà sa pag-unong nga ginhimò ko sa imo.
—Anó ang ginapanumdom nimo nga himùon? — Pamangkot ni Ibarra nga buót magbasa sa iya mga matá.
—Ang palaabuton madulóm kag ang kapalaran yara sa tungâ sang mga landong! Ambot kon anó ang akon himùon; apang nakasayod ka nga nagahigugma akó sing makaisá lamang, kag walâ sing gugma walâ sing makaangkon sa akon. Kag sa imo... anó ang mahanabò sa imo?
—Isá lamang ako ka nagpalagyo . . . nalagyo ako. Sa madali masapwan ang akon pagpalagyo, María...
Dinakóp ni María Clara ang ulo sang pamatan-on niya nga kahagugma sa tungâ sang iya mga palad, hinalukán niya siá sing liwatliwat sa mga bibíg, hinakós siá kag sang ulihe, tinulód niya siá sing mabaskog.
—Palagyo, palagyo! — Hambal niya sa iya. — Palagyo, paalam!
