María Clara nagtuyayo; ang kailó indì makaantos sang katuyó,
wala na siá sing bisán isá ka kwadro ukón larawan nga susihon
ukón mapanglingawlingawan. Sa kay Ibarra ang mga tinagâ walâ
nagapatalupangod, bisán ang mga pagpahanungód; nagapanumdom siá karón sang isá ka diutay nga baláy sa ibabaw sang isá ka
bungyod kag nakita niya si María Clara sa hardin. Nga sa idalum
sang pisóng ganuyon ang katawohan sa ila makaluluoy nga mga
banwa!
Pinakilingkiling ni P. Salví sing makaduhá ang kampanilya, apang iní pagbutang lamang sing gatóng sa kalayo: Si P. Dámaso alibadón kag linawig pa gid niya ang iya wali. Kinagát ni Fr. Sibyla ang iya mga bibig kag makapilá na niya ginkaayo ang iya mga antipara nga kristal nga may balayán nga bulawan: si Fr. Manuel Martin amó lamang ang isá nga daw nagpamatî nga nalingáw, gani nga nagyuhóm.
Sa katapusan ang Diwa nagsilíng nga tuman na; ang mangwawali nagpahuway kag nanaog sa walihán. Ang tanán nagluluhód sa pagpasalamat sa Diwa. Pinahiran sang Alkalde ang iya mga matá, inuntay ang iya isá ka butkon sa paghiwod nga nagmitlang sing isá ka a! nga madulom kag nanguy-ab.
Nagpadayon ang misa.
Sang mag-amba sanday Balbino kag Chananay sang Incarnatus est, ang tanan nagluluhód kag ang mga parì nagdulukô, ang isá ka tawo naghutík sa dulonggan ni Ibarra: "Sa palatuntonan sa pagbendisyon indì ka magpalayo sa kura, indi ka magpanaog sa buhò, indi ka magpalapit sa bató, kay dirâ nasandig ang imo kabuhì!"
Nakità ni Ibarra si Elías nga, sang tapos niya iní mahambal. nadulà sa nagginutok nga mga tawo.
