—Sarang makalapós kag makasulod ang tubi: ini nga baroto may madamo nga buhò.
—Ay! Basi malunod kita! —Sininggit sang mga babae nga kinulbaán.
—Indi kamo magkahangawa, mga senyora! —patawhay sa ila sang seminarista. — Ina nga baroto matuod nga may lima lamang ka buho kag indi dalagko kaayo.
—Lima ka buho! Jesus! Luyag bala ninyo nga lumsan kami? Sininggit sang mga babae nga kinugmat.
—Indi magkapin sa lima, mga senyora, kag amo ini kadalagko! —Pasalig sang seminarista nga pinakita niya ang diutay nga katipulon sa iya mga tudlo nga inogtudlo kag kumalagko. Tapaki sing maayo ang mga estopa agud indi maglusot ang tubi.
—Diwa ko! Maria Santísima! Nagasulod na ang tubi!— Singgit sang isa ka tigulang nga bumatyag nga nabasâ Da sia.
May diutay nga kinagula; ang iban nagsiliyagit, ang iban naghunahona sa paglumpat sa tubi.
— Tapaki sing maayo ang mga estopa, dira! Padayon ni Albino, nga nagatudlo sa duog diin ang mga pamatan-on nga babae.
—Diin? Diin? Diwa! Wala namon mahibal-i! Maluoy ka, kari kay wala namon mahibal-i! —Pakitluoy sang hinadlukan nga mga babae.
Kinahanglan nga ang limá ka pamatan-on magsalaylo sa isá ka baroto sa pagpalinóng sa hinadlukán nga mga ilóy. Talagsahon! Sa luyó sang tagsa sang mga dalaga daw may katalagman; ang mga tigulang walâ gid sing bisán isá ka buhò sa luyó nila. Kag labí pa gid katalagsahon! Si Ibarra naglingkod sa luyó ni María Clara, si Albino sa luyó ni Victoria, kag ibán pa. Ang kalinóng bumalik sa paghari sa gubán sang mahalungon nga mga ilóy, apang walâ sa mga pamatan-on nga babáe.
Sanglit ang linaw malinóng kaayo, ang mga punót nga palangisdaan indi malayo, kag maaga pa, ginpakamaayo nga bayaan lang anay ang pagbugsay kag ang tanán magpalamaháw. Pinatay nila ang mga parol sanglit ang kaagahon pumasanàaw na sang taliwalà.
—Walâ butáng nga makaangay sa tahu, nga imnon sa aga sa indi pa makasimba!— Hambal ni kapitana Tikâ nga ilóy sang —Inúm ka sing tahů kag kumaon sing malipayon nga Sinang. poto, Albino, kag makita nimo nga maganahan ka sa pagpangadi.
