NAG-ILIGPAT-IGPAT pa ang mga bitùon sa atóp nga tagumnon kag ang kapispisan nagakalatulóg pa sa kasangahán, sang ang isá ka malipayon nga hubón lumibot na sa mga dalan sang banwa nga mapakadto sa linaw, sa masadya nga kasanag sang mga sulô nga bagtik nga sa masamí gintawag nila nga mga huepe.
Lima yadto ka pamatan-on nga babae nga naglalakát sing madasig nga nag-inuyatay sa mga kamót ukon sa mga hawak, nga ginsunód sang pilá ka tigulang nga mga babae kag sang pilá ka sulogùón nga nagtulus-on sing maanyuon sang mga alát nga punô sing mga pagkaon, mga pinggan, kag iban pa. Sa pagtan-aw sang mga nawóng diín nagyuhóm ang pagkalanubo kag nagbadlak ang mga paglaum, sa pagtan-aw kon daw anó ang paglutáw sa hangin sang madabong kag maitúm nga buhók kag ang masangkad nga mga panidsiran sang ila mga bayù, mabilang naton silá nga mga diwatang langitnon sang kagab-ihon nga nagtal-as sa sanag sang kaagahon, kon indì naton silá makilal-an nga silá amó sanday María Clara kag ang apat niya ka abyan: ang malipayon nga si Sinang, nga iya pakaisa, ang matigdas nga si Victoria, ang magayón nga si lday kag ang mapainuinuhon nga si Neneng, ang may kaanyag nga mapainubuson kag mahadlukon.
Nagasinugilanon sila sing masadya, nagkinadlaw, nagkinusiay, naghinutikanay kag sa ulihe nagtinalangkaw.
—Pabugtawón ninyo ang mga tawo nga nagakatulog pa?
—Sawáy sa ila ni tiyà Isabel.— Sang kami mga pamatan-on pa walâ kami pagsagad ginahod.
—Indi man kamó magbugtaw aga pa subong sa bisán ang mga tigulang indi tuman ka palatulóg!— Sabát sang
katitiya nga si Sinang.
