tulad sang ginhimd nila kay Pablo, nga tubtob karon nagamasakit pa.
— Diwa ko; Diwa ko! — Namitlang sang iloy nga nagpalangurog. — Ginlwas mo sia!
Kag naghambal pa sia samtang nga nagkuha sing panyu, tubi, langgaw kag bulbol sang pato.
— Isa pa ka tudlb napatay ka nila, patyon nila ang akon anak; ang mga gwardya sibil wala pagpanumdom sa mga iloy!
— Sugiri sila nga nahulog ako sa kahoy; agud wala sing makahibalo nga linagas nila ako.
— Ngaa man nga nabilin si Crispin? — Pamangkot ni Sisa sang ulihe sang tapos niya mabulong ang iya anak.
Tinulok sia ni Basilio sing pila ka tion, sang ulihe iya sia hinakos, sinugid niya sing amat-amat sa iya ang nahanungod sa mga onsa; apang, wala sia magsugid nahanungod sang mga pagsakit nga ginhimb sa iya manghod.
Ang iloy kag anak nagsimbugay sang ila mga luha.
— Ang maayo ko nga bata nga si Crispin! Isumbong ang maayo ko nga anak nga si Crispin! Tungod kay kita mga imol, kag sanglit mga imol dapat mag-antos sang tanan! — Hambal ni Sisa nga puno sing luha ang iya mga mata nga nagtulok sa tinghoy nga ang iya lana daw mahubas na.
Amo ini sila nga sa mga tinion nagmalinong.
— Nakapanihapon ka na? Wala pa? May kan-on kag mga uga nga tabagak.
Wala ako’y luyag; tubi, luyag ko lamang mag-inum sing tubi.
— Huo! — sabat sang iloy nga masulub-on. — Nasayran ko na nga indi ka makauyon sang mga uga nga tabagak; gin-amanan ko ikaw sing lain nga butang, apang nag-abot ang imo amay, makaluluoy ka man anak ko!
— Nag-abot si tatay? — Pamangkot ni Basilio kag ginhimutaran niya ang guya kag mga kamdt sang iya iloy. Ang pamang kot sang anak pumit-al sa dughan ni Sisa, nga nahangpan niya sia sing maayo, gani nga dinali niya ang pagsugpon:
— Nag-abot sia kag madamb ang iya pinamangkot nahanu ngod sa inyo, luyag niya nga makita kamo; ginutom gid sia. Nagsiling sia nga magbut-anan kamo sa gihapon, mabalik sia sa pagunay sa aton.
— A! — Tapna ni Basilio, kag nangyam-id sang iya mga bibig nga malain ang buot.
