SANG TION NGA NAKATALIWAN na ang tigulang, dumulog pasuldd sa alagyan ang isa ka karwahe nga daw malayo
ang ginhalinan: napuno sing yab-ok kag ginbalhas ang mga kabayo.
Nanaog si Ibarra nga sinunod sang isa ka tigulang nga sulogiion: pinalakat niya ang karwahe nga iya hinagyban kag kumadto sia sa patyo, nga maliipos kag masinulub-on.
— Ang akon balatian kag ang akon mga hilikuton wala magtugot sa akon sa pagbalik! — siting sang tigulang nga may kahadlok. — Si Kapitan Tiago nagsiling nga sia na lang ang mahibalo magpatindog sing isa ka pantyon; apang tinamnan ko sing mga bulak kag isa ka krus nga ginhimb ko man ...
Wala magsabat si Ibarra.
— Didto sa likod sinang’ dakh nga krus, senyor!—padayon sang suloguon nga nagtudlb sa isa ka hilit sang tapos sila makaligad sa ganhaan.
Tama gid ang pagpalibdg ni Ibarra nga wala niya matalupangdi ang katingala sang pila ka tawo sang makilal-an sia, nga dinulogan nila ang pagpangadi kag sinunod nila sia sang ila mga panulok nga puno sing kabulong.
Ang pamatan-on naglakat nga may paghalong, nga iya ginlikawan ang pag-agi sa ibabaw sang mga linubngan nga madali makilala sa paglupyak sang duta. Sadto anay ginlapakan niya ini, kardn iya gintahod: ang iya amay naghamyang sa amo man nga mga kahimtangan. Dumulog sia sang iya pagsampot sa pihak sang krus kag nanghulonghulong sa tanan nga bahin. Ang iya kaupod tumindog nga pumalibog kag wala makahambal; pinangita niya ang mga agi sa duta kag sa maskin diin nga bahin wala gid sing nakita nga krus.
— Diri bala?—langod niya. —Indi, didto, apang ang duta nakutkot na!
Tinulok sia ni Ibarra nga nahanusbo.
