- 91
nga ila ginpabaskog ukon ginpunggan. Karon mabatian ang
kumodkumod sang mga orapreyo, orapreiss kag rekyimaeternams.
Ang isa ka diutay nga tigulang nga lalaki, nga masili sing mga mata, sumulod nga wala sing kalii. Sang makita sia, nagkinadlaw ang madamb, ang iban nga mga babae pumakisdong. Ang ti gulang daw wala lamang magsapak sang ila mga pinakita, kundi kumadto sa nagtumpok nga mga bagul, lumuhod kag pinangita anay sang iya panulok ang isa ka butang sa mga tul-an; sang ulihe mahalungon nga iya inisaisa ang pagpain sang mga bagul sa isa kag isa, kag sanglit wala niya makita ang iya ginpangita, sumampok ang iya kilay, lumingi sia sa pihak kag pihak, tumulok sa tanan nga bahin, kag sa katapusan tumindog kag kumadto sa sepulturero.
— Oy! — Hambal niya sa lya . .. Ini tumongkaaw.
— Nakahibalo ka kon diin na ang isa ka matahum nga kalabera, nga maputi subong sang unod sang lubi, nga sangkap sing mga ngipon, nga napain ko dira sa tiilan sang krus, nga naidalman sina nga mga dahon?
Pumakinhol lamang ang sepulturero sang iya mga abaga.
— Pagtan-aw! — Siting sang tigulang nga pinakitaan niya sia sing kwarta nga piiak. — Wala na ako’y kwarta kundi amo lamang ini, apang ihatag ko ini sa imo kon imo ina makitik. Ang kintab sang kwarta nagpahunahona sa iya, tumulok sia sa tinumpokan kag magsiling:
— Wala bala dira? Wala? Hanti wala ako makahibalo.
— Kahibalo ka? Kon makabayad sa akon ang mga nakautang sa akon hatagan ko pa ikaw, — padayon sang tigulang. — Bagul yadto sang akon asawa; basi kon makita nimo...
Wala bala dira? Hanti wala ako makasayod! Apang kon luyag nimo, sarang ko ikaw mahatagan sing lain!
— Daw lubnganan man ikaw nga imo ginakutkot! — Akig sang tigulang sa iya nga nagkurog. —Wala ka makasayod sang bill sang imo mawasi. Kay sin-o ina lulobngan?
— Nahibal-an ko bala ini? Iya sang isa ka patay! — Sabat sang isa nga malain ang iya buot.
