sa mga maayong buhat ug itul-id sa mga makasasala. Ugaling kay... kini dili mahimo, bisan matahum nga hunahunaon; kay asa man magakuha daghang salapi ug bag-ong mga kawani?
—Unsa may pulos nianang mga pari nga kanunay nanagwali sa ilang tuyo sa pagpangita sa kahusayan ug pagtudlo sa paghigugma sa isigkatawo? Labi pa ba diayng may pahanungdan ang paghumod ug tubig sa ulo sa usa ka bata ug paghungit ug asin kaniya kay sa pagpukaw didto sa mangiub nga konsiyensiya sa usa ka makasasala nianang kahayag nga gihatag ni Batha la sa tanang tawo aron ang tagsatagsa mangita sa iyang kaayohan? Labi pa ba diay nga ilhong buhat sa kaluoy ang pagkuyog sa usa ka tawong patyonon ngadto sa iyang bitayan kay sa pag kuyog ug pagtultol kaniya sa mga lisud nga dalan gikan sa kasal-anan ngadto sa kahingpitan? Dili ba usab manuhol man ug mga espiya, mga berdugo ug mga sibil? Kining buhata, kapin pa nga mahugaw, nagkinahanglan usab ug salapi.
—Higala ko, ni ikaw ni ako, bisan buut pa, makahimo pagkab-ut niana.
—Matuod gayud nga kon kami magbinugtong lamang walay bungang makuha; apan laban sa katungod sa lungsod, tipon kanamo, ayaw isalikway ang among mga pagsangpit kanimo, hatagi ug maayong sulundon ang uban, pasabta sila unsay ginatawag ug yutang-natawhan!
—Kanang gipangayo sa lungsod dili mahimo; kinahanglan maghulat kita.
—Ang paghulat sama da sa pag-antus!
—Kon kana pangayuon ko karon, kataw-an lamang ako.
—Kon ikaw labanan sa lungsod?
—Dili ug dili! Dili ako motudlo sa mga tawo nga kab-uton nila pinaagi sa kusog kadtong mga butang gihunahuna sa Kagamhanan nga dili pa angay ihatag; dili! Ug kon sa kapulihay makita ko nga kanang mga tawhana mosukol sa Kagamhanan, labanan ko kini ug awayon ko sila, kay dili ko ilhon ang akong lungsod diha nianang panon sa mga tawo nga magkaguliyang. Ako buut sa kaayohan sa akong lungsod, busa nagatukod ako usa ka tulonghaan; ang iyang kaayohan pangitaon ko pinaagi sa pagtudlo sa kaalam, pinaagi sa pag-uswag ngadtongadto. Kon walay kahayag, walay dalan.
—430—
