Tan-awon ta lamang kon kinsay mouna pagpanaw!— misumpay ang usa ka paring pransiskano.
—Mopauli ako karon dayon!— miingon si pari Sibyla nga nagalagot.
—Ug kami usab mamauli sa among lalawigan!— midason ang mga paring agustino.
Ang tagsatagsa kanila nasubo nga tungud sa sala sa usa ka paring pransiskano gidawat sila sa dakung kabugn^w sa Kapitan Heneral.
Sa gawas sa hawanan gikakita nila si Ibarra, ang tawo nga pipila pa lamang ka takna midulot kanila usa ka makabuhong paniudto. Wala sila maghatagay ug katahuran apan nagtinanaway nianang tinan-awan nga daghan kaayog kahulogan. Ang Alkalde hinuon, sa pagpanglakaw na sa mga prayle, mihatag katahuran sa batan-on ug gipig-it sa inato ang kamut niini, apan miguho dayon ang luyo-luyo nga nangita sa batan-on, ug mao nga wala sila managkasulti.
Sa ganghaan sa hawanan gikakita ni Ibarra si Maria Clara: ang mga tinan-awan sa duroha daghan usab kaayo ug gipasabut, apan mga butang lahi kaayo sa gipasabut sa mga mata sa mga prayle.
Si Ibarra nagbangutan: lubus maitum ang iyang mga saput. Misulod siya nga malinawbn ug buot ug miyukbo sa dakung pagtahud, bisan alang kaniyii ang pagduaw sa mga prayle mangilad nga tilimad-on. Ang Kapitan Heneral misugat ug mihawong kaniya pipila ka lakang.
—Gibati ako, ginoo Ibarra, dakung kalipay sa pagpig-it sa imong kamut. Tugoti ako nga dawaton ko ikaw sa inato lamang.
Tuod man, ang Kapitan Heneral nalipay uyamut nga nagasud-ong ug nagapaminaw sa batan-on.
—Ginoo!... kanang labihan nga kaayo... !
—Kanang imong paghibulong makapahimangod kanako, kay nagapasabut nga ikaw walll magpaabut kanako usa ka maayong pagdawat: kini maoy pagduhaduha sa akong katarong!
—Ang usa ka mahigalaon nga pag-abiabi, ginoo, alang sa usa ka ubus nga sakop sa Hari sama kanako, dili katarungan, maoy usa ka utang-kabubut-on.
