Si Ibarra mitukas sa iyang kalb daw nag-ampo sulod sa
pipila ka gutlb. Sa pagkahuman niyag pangadye, milingi sa
iyang kauban ug misulti:
—Miingon ka ganina nga ang akong amahan mihinabang
sa mga batang kabus; <!kar6n diay komusta man ang mga bata?
—Karon manlimbasog intawon sila kutob sa ilang maabut
ug makasulat lamang sa panahon nga sila makahimo,—mitubag
ang batan-on.
—dUnsa may hinungdan?
—Ang hinungdan mao kay ang mga bata intawon nagakagidlay man lamang ug maulaw sila nga motungha.
Si Ibarra mihilum.
—JPilay imong mga tinon-an karon? —nangutana siya.
—Sa akong talaan adunay kapin sa duha ka gatus, apan
kaluhaag-lima da ang manungha.
—JNgano man kana?
Ang magtutudlb mipahiyum nga masolub-on:
—Kon asuyan ko ikaw sa hinungdan, mataas ug malaay na
kaayo ang sugilanon,—matud pa niya.
—Ayaw paghunahunaa nga ang akong pangutana maoy pagsusi lamang nga walay hinungdan,—mitubag si Ibarra sa dakung
kaligdung ug mitan-aw sa layo.—Gipalandong kog maayo ug nagatuo ak6 nga labing maayo nga buhaton ko ang mga butang
gihunahuna sa akong amahan kay sa hilakan ko siya, labi pang
maayo kay sa pagpanimalus sa iyang mga kaaway. Ang iyang
lubnganan mao ang Kinaiyahan, ug ang iyang mga kaaway ma6
ang lungsod ug ang usa ka pari: pasayluon ko ang nahauna
tungud sa iyang pagkaburong, ug tahuron ko ang ikaduha tungud
sa iyang pagka-pari. ug kay buut ak6 nga tahuron ang Tinuhoan
nga nagatudlb ug maayong pamatasan sa katilingban. Buut ko
nga ang kalag sa akong amahan maoy magalamdag sa akong
mga buhat, busa buut nakb hisayran ang mga kaulangan nga
hikaplagan mo sa pagtudlo sa mga bata dinhi.
—Ginoo Ibarra, jang imong handumanan panalanginan gayud unya sa atong Yutang-Natawhan kon tumanon mo ang mga
maayong hunahuna sa imong amahan nga namatay!—matud pa
sa magtutudlo.—dBuut ikaw masayud sa mga kaulangan nga gihibalag sa pagtudlo sa mga bata dinhi? Ania, akong asuyon:
- 131 -
