sa iyang masadya nga kinataw-an daw mapal^ ang atong dautang hunahunh batok kaniya ug hangtud mapasaylo ta ang pagpabuas-as niya sa iyang mga till nga wala midyasi ug mga bitiis
nga balhibuon, nga, kon ipasundayag pa sa taboan sa Kiyapo, hisapian unta ni Mendieta.
Usa sa nahitipon niadtong pundoka, diyutay siya nga pagkatawo, maitum ang bungot, adunay ilong nga, tungud sa gidakon, makaingon kita nga daw dili iya; ang usa, batan-on nga bulagaw ug buhok, daw bag-o pang nahidunggb; kining tawhana maoy gikalantugi pag-ayo ni pari Damaso.
Ang pari nagkanayon:
—Makitii da nimo: jdangtan ka na ngani dinhig pila ka bulan, makatuo ka gayud sa akong giingon kanimo nga lain ang pagmando didto sa Madrid ug lain usab ang pagpuyo dinhi sa Pilipinas!
—Apan . . .
—Ako, pananglitan, —midali pagsakgaw si pari Damaso sa hataas nga tingog aron ang iyang kasulti dili makapadayon — ako nga nakapuyo nag kaluhaan ug tuld ka tuig dinhi, nasayud kaayo mahitungud niining butanga. Angay mo hibaloan ng.i sukad sa akong pag-abut dinhi didto ako magpuyb sa usa ka lung sod nga diyutay, apan ang iyang mga molupyb mahigugmaon ka ayo sa pag-uma sa yuta. Wala pa ako kaayo makasabut sa tinagalog, apan nagpakumpisal na ako sa mga babaye ug nagkasabut na kami. Labihan ang ilang paghigugma kanakb nga sa tapus ang tu!6 ka tuig, diha nga ibalhin na ak6 sa usa ka dakung lung sod nga namatyan sa iyang kura nga Indio1, silang tanan nanghilak, gidad-an akog daghan kaayong mga gasa ug gihatud pag musika.
—Apan kana nagpaila lamang . . .
—[Hulat una, hulat! jPatibawasa ako! . . . Ang nahipuli ka nakb wala magdugay, ug sa pagpahawH na niya didto, labi pang gihilakan ug labi pang gihinugon, ngani kadto makusog pang mamunal kay kanakb ug ang mga balayranan sa simbahan iyang gipausbawan labaw sa katunga.
—Apan tugoti ako . . .
--- (1) Indio — Ma6 ang gingalan Kanhi sa mga katsila kanatong mga Pilipinhon, agig pagtamay. — P. sa Taghubad.
