Page:Mo sgeal fein.djvu/209

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

iongnadh, ach siné bunús na cainte a bhí sa leitir. D’inis sí dhom cá bhfaighinn an líne sa sgríbhinn. Chuardaigheas an sgríbhinn agus fuaras an líne agus fuaras an dá líne roimis an líne sin. Sidiad iad.

“Art ua Laoghaire
Atá anso traochta
Ó mhaidin anné agam.”

Admhuighim gur bhaineas leathadh as mo bhéal agus gur dheineas sgearta gáire, i dtreó gur airigheadh ins gach aon pháirt de’n tigh mé, nuair a chonac an cuirptheach mná, droch aigeanta, díoblaídhe, Madam Anne a bhí eirighthe chúgham, amach as an bhfocailín mbeag neamhthuairimeach san “Ó mhaidin anné”—“since yesterday morning”! Ní h-ar an mnaoi uasail a sgríbh an leitir chúgham a bhí aon mhilleán agam, nídh nách iongnadh, ach ar an bhfear thíos a bhí ’ghá leigint air gur thuig sé an Ghaeluinn.

Chuireas féin chúichi an brígh ceart, agus dúbhart léi nár airigheas féin riamh aon trácht ar aon éad a bheith ar Eibhlín ní Chonaill chun aon “Madam Anne,” ná chun aon tsaghas “Madam” eile.

Ansan do sgríobhas amach an caoine go léir i mBéarla, chómh cruinn agus d’fhéadas é, agus chuireas chúichi é. Nídh nách iongnadh, ní h-ar dheiseacht an Bhéarla a bhíos-sa ag cuimhneamh nuair a bhíos ag déanamh na h-oibre, ach ar dheiseacht na Gaeluinne, agus ar conus a thabharfainn liom sa Bhéarla deiseacht na Gaeluinne agus neart na Gaeluinne, agus fuinneamh na Gaeluinne, agus an dásacht agus an ghluaiseacht fola a chuireadh an Ghaeluinn sin am’ chroídhe féin nuair a labhrainn amach í go h-árd. Chuireas mo sgríbhinn Béarla ag triall ar an mnaoi