Nabutang tanan Sa tunga’ng kalimot lyang’ hibubun-ot, lyang’ hilibion. Apang nabatas Niya iyang’ kasakit Mapintas, mapait, Nga may kaisugon.
Subong sang pagkumod
Nga may kanagaynay
Matin-awng’ busay
Sa iyang’ pag-ilig,
Amo’ng pagpahayag
Sa iya panghayhay
Nga hungaw, mahinay
Sang iya kasakit:
Malipayon yadto’ng sang duta gabiya
Nga wa’y kakilala mga kasisit-an,
Kag sia magasaka tuhoy kalangitan
Nga daw alibangbang gabatyag himaya!
Ay! nga kainanay sining’ paghimugto
Nagakabuhi nga lumos sa kagha,
O, kabuhi nakon, sa karon pagkunta
Tagipusuon ko, dulogi’ng kibu.
Ining’ pangabuhi nga pagkasubo
Kalipay kag palad kon mahawalaan,
Kag labi na gid kon makalimutan,
Yadto’ng naunay lamang sa iya nga pagbakho.
A, kay matuod man! Ang akon panaghoy
Tama kakubos sa bibig mawala;
Kag sa tinion sang akon hiwasa
Sin-o’ng napilasan sang akon pagnguyngoy?
Ang matahum nakon nga dalamguhanon
Isa kag isa madasig nawala
Mga ambahan nakon nga puno’y himaya
Ay! karon nahimo mga nguloynguyon.
