Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/140

132

EUSTAQUIO. Ay! mga abyan nakon,

Kon nahibal-an ninyo ang mapait nga

kasakit

Nga nabatyag sang dughan. . . Magbatyag

kamo kaawa. . .

FLAVIO. Naluoy kami sa imo kag tungod man sini

Gapanago’ng anak mo sa amon man

kaugalingon.

EUSTAQUIO. Indi kaawa. mga abyan, sa isa ka amay.

FLAVIO. Kag ang kaluoy nimo di man tuhoy sa

anak mo!

EUSTAQUIO. Mahal ko sia nga labi pa sa inyo

pagpakamahal.

Dapat nga sia may iya nga ugali, maayong’

dag way,

Subong sang ginpakita niya sang sia bata pa!

FLAVIO. Kag amo sia gihapon. Apang ikaw sing imo

Sa paglwas mo man sa imo, dapat mo sia

Iwason,

Kag subong man lakip ang diutay rnong’ si

Tito.

ELTSTAQUIO. Di gid kami malwas kon di namon bayaan

Ang kubos nga puloy-an sini nga pangabuhi;

Nga di namon mahalad sa Diwa amon

kabuhi. . . .

CLAUDIO. Apang, ano’ng natan-aw ko?

FLAVIO. Napangabay nakon

Sa imo, ginuo ko.

IKATLO NGA GWA Si Adriano, si Cornelia kag mga namitlang

ADRIANO. Maglakat na kamo, kag si Eustaquio

pabilin! (sa kay Flavio kag Claudio).

Tan-awa kon sa ano nian ako nga

kahimtangan,

Cornelio, taliaway labing’ maisog sa Roma

Gapangindi maghalad sa Jupiter nga

halangdon.