Jump to content

Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/124

From Wikisource
This page has been validated.


116
Sa simbahang’ balaan bilang mga pasalig
Sang iya nga kusog? Ikaw pamatan-on pa,
Malip-ot mong’ painuino ayhan wa’y
makasayod
Sang pagbun-ag sang Roma, kag kon
paano’ng romanhon
Nga dalayon sa inaway kag nagdaog,
naggahum
Sa mga ginbarian sa Europa, Asia, Africa;
Kay kay sila palaaway, sila sa mga diwa
Gatuman, wa’y sapayan, sini nga mga banwa.

TITO. Gintunaan sang Roma kag ang mga inaway

Sang iya kaanakan indi bag-o sa akon.

ADRIANO. Kon amo sayod ka man, nalulotan kong’ Tito

Kon sanday sin-o mga Escipion kag Matelo,
Mga Emilio kag Cesar, mga Fabio kag Sila,
Mga Calpurnio, Pompeyo.

TITO. Kilala ko, ginuo.

ADRIANO. Sa wala’y duhadoha imo gid nahibal-an

Nga sila nagkilala nga si Jupiter, diwa,
Nga sa iya nautang nila tanan nga
kadalag-an!
Binulang kag sayop nga pagpanghunahona!
Ngaa magsala’ng bantog nga mga taliaway?

TITO. Bata pa ako kag indi ko ina masaysay sa imo.

Amay ko, kon luyag mo, sarang makapasanag
Sa imo nga’ng natuohan nimo wala’y pulos.

ADRIANO. Ikaw, ukon amay mo, wala ako sing luyag

Nga ako pagsaysayan sang imo tuluohan.
Ang naluyagan ko lang amo’ng pagtuman,
Tito.

TITO. Ini gid lang, ginuo, sa trono ko buhaton;

Apang sa ginadid-an sang amon Diwa, indi.

ADRIANO. Anong’ mga butang?

TITO. Magtuo sa inyo Jove. . .

ADRIANO. Ngaa nagakahisa ang amon mga diwa?

TITO. May Diwang’ isa lamang kag dalayon.

Si Jove,