— 78 —
“Blibolöd lä jimatel e cil ola; us sötol binön, atos binos blig olik; odeilob bo nen ol.» E äsenom, liko imütos tlodön ofi, das nog dunam lätik ofa ikanom binön dunam löfa vitimöl. Deno dels ibinoms tlepik du maläd cila omik, du deil mota omik, e ven ädexänom se lezug e ägolom domo, vol lindifik, dunik e mufik zi om leno äblesenom, das ifeitom feiti so gletik, e das lied dibik piliedom in lan mana yunik e fefik et, kel ämogolom us, pediböl in tiks, ko kap su blöt, äsif vol no ätefom omi, u äsif bemufam kalodik oma ädolom omi.
«Arthur, flen obik, kisi lilob, li-egolol sepön moti olik? e liko stadof cil olik?» vög manik äsäkom koliediko, e nam nämik päseitom ladliko su jot omik.
Arthur äleniogom pükeli. Led dagik ätegom logodi neledik oma e lit dotik ästalom se loged omik. Du timil Eduard äbinom so pesüpitöl äs om. Nu te ämemom, das sis muls kil Arthur e om äbinoms neflens gletikün, e das no äglidoms okis if äkolkömoms ókis. Ifögetom osi.
«Mot obik edeilof takediko,» Arthur ägepükom, «e Klara saunof denunevifiko, Gode dani! Ag, ebinob so neläbik, e eliedob so mödo!»
Du äsagom atosi ägedlanom ko nam nedetik dlenis, kels äkömoms in logs omik, e älofom nami votik, deti, neflene omik.
E me namapedam ladlik püd pämekom ovü sep mota e ovü bedil jisonila saunöl.
Vuns, pekodöl dub mikapälüb u smaläl, pasanoms gudiküno dub lied e kolied.
M. J. Werbrug.*
