Page:Kalaikalanjiyam 1-30 pages.pdf/13

அகம்
    புலனுடைன் தொடைர்புடைய அகம் என்பதில் மனிதனுடையது என்று கூறும் அனைத்தும்,அதாவது அவனுடை உடலும் உள்ளைதில் சக்திகள மட்டுமன்ற் அவனுடய உடை உரைஇல் பொன்ட்ரன.
அடஙும் என்ரு குரினர்.ஆரிதல் என்பது நடைபெருகிரது என்ரு மட்டும் குரினல் பொதும் ,ஆறியும் அகம் ஒன்ற இருப்பதகக்
குரவன்டிய அவசியமில்லை அன்பதகாவும் அவர் குரினர்.
தர்கல உலிவுலிவர் அகம் என்னும் பொருல் பலவாரு ஆராய்கின்ரனைர்.முஇன்னிலிருன்டு சொதனை ஊலவியலர் புலக்கொள்கையாலளருடைய கருத்தை ஏற்றுக்கொண்டு,அகம் என்னும் பொதுமைக் கருத்தை ஏற்றக்கொல.ஆனலும் மனக்கொலருகல் பற்ரெய ஆராயிச் அந்தைப் பொதுமைக் கருத்தை ஏற்ருக்கொல்லும்படி செய்கிரது.ஆன்மா எனபது தொடகைத்தீல் கிடையாது என்ரும்,௨டலில் ஏதொ குரீக்கொலில்லத இளுவிசை ஒன்ர இருக்கிரது என்னோம் ௬றுகிரைர்.அந்த ஒன்றைய்யெ அவஈ அது ஏன்றும்,இத் ஏன்றும் குறுகரார்.இந்த இத் சக்தியன்ற அகம் என்பது உன்டாகன்ரது.குழந்தை
இப்பொழுது தன்னைப் பற்றிய அறிவும் பிறரைப் பற்றிய அறிவும் பெறுகன்றது.முதல் ஆன்டின் இறுதியில் அசசுழ்நிலிக்கு தக்கவாறு நடந்கொள்கின்றது.அகமானது தாய் தந்தையுடன் ஒன்றுவதன் முலம் வளர்ச்சி அடைகிறது.ஆனுல் பெற்றோர் கட்டுப்பாட்டை எற்படுத்துகின்றான்ர்.இதன் காரணமாகவே அகம் இரண்டு விதமாகப் பிரிகின்ற்து.ஒன்ரு வாஇல்க்கை நிகழ்ச்சக்லை நடத்துகிறது.மற்ரொரு கட்டப்பாட்டை மனத்தீல் பதியவைத்து மனச்சான்ரு என்பதை உண்டாக்கி,இறதியில் அதித அகமாக ஆகிவிடுகிறது.
அகத்தின் வலர்ச்சி பட்ரி ஆரைவதர்காக பியாகெ சிசுகலயும் குலன்திகலையும் பயைன்படுஇத்தினீஈ. சிசுவுஇக்குஇத் தன்ப்பரற்றிக்கொடைத் தெரெவதெயில்லை. அதனிடைம் தொடக்கைத்தில் இருஇப்பது அகமும் சுல்நிலையும் சாரின்து ஒரு முலுப் பிண்டமயம்.அகமனது பின்னர் தனிய பிரீஇன்து வலரத்தொட்கிரது.உன்ம்ய்யன்ன தனீத் தன்ம்ய்.ஆல் ஏஇபது எஇஙும் பரவி னிர்கும் ஒர ஒருமை ஆகும் ஆது தன்னெரைஉஇல்லது.
இயல்க்கைஙுலைம் உல்லிக் கிலைரிஷ்கலும் உல்லப் பொக்குஇம்
சைரின்தய் உல்லம் என்ரு மக்டொகல் கருதுகிரர்.
இவைதம் மனிதனதுன்டய தொடகசொது;அவன் வளர வளர,ஆலுமை ஒன்ரு உண்டகும்மரு அவன் பற்றீக்க உண்டாலலக்கீன் தன் மதிபு என்னும் பரற்றா ஆலுமீ முலுவதயும் ஒருஇக்க இணொக்கின்ட்ரது.