Page:Jimín - Ó Siochfhradha.djvu/98

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.
92
JIMÍN

ḋeireaḋ. Fé mar ḃí an líon ag teaċt isteaċ ḃíodar ag piocaḋ an éisc as, aċ, dar fia, nuair a ṫáinig an dara líon níor ḃacamar le haon ṗiocaḋ aċ líon agus iasc agus uile a ċaiṫeaṁ isteaċ sa naoḃóig. In áiteanna den líon ḃí maircréal ar gaċ aon ṁogal, dar leat.

Ḃí a oiread san éisc iontu gur ṡúncáil na líonta síos agus ḃí saoṫar ar na fearaiḃ d’iarraiḋ iad a ṫarraing aníos, agus ḃí leaṫ-ċeann ar an naoḃóig. Ḃí obair ṁór orainn, aċ, ráinig linn sa deireaḋ iad go léir a ṫógaint isteaċ. Ḃí ualaċ sa naoḃóig, deirim leat, agus ḃí a faoḃar síos i ngiorraċt sé n-órlaċ den uisce.

Ḃí iasc agus líonta óna tosaċ go dtí n-a deireaḋ agus in airde ar na toċtaí agus sinn-ne in ár suí anuas orṫu. Dúirt Taḋg Óg gur dóċa go raiḃ trí ṁíle éisc againn. Ḃí Donnċa Ṗeig féin sásta, agus ḋein sé gáire—an ċéad ġáire ón uair a ḃaineas-sa an ṗreab as.

Ṫugamar agaiḋ ar an mbaile ansan agus gan aon siúl mór fúinn toisc inéid an ualaiġ. Ba ṁaiṫ an scéal go raiḃ an uain ċoṁ breá agus a ḃí. Dá mbeaḋ aon ḃorraḋ ann ḃeimis báite! Aċ ḃíomar ag cur dínn, agus i gcionn tamaill ṁaiṫ ḃaineamar ár gcuas féin amaċ, fé ḃun na dtiṫe.


Aċ fan bog, áfaċ, go n-insead conas a ḃí an scéal sa ḃaile im ḋiaiḋ ar feaḋ na hoíċe.