Page:Jimín - Ó Siochfhradha.djvu/103

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.
97
OÍĊE IASCAIĠ

“Éist,” ar sise; “Imiġ suas aḃaile.”

’Om briaṫar gur éisteas agus gur ġluaiseas roimpi amaċ agus mo stropa éisc agam agus iad ag bualaḋ i gcoinniḃ mo ċolpaí. Ḃí mo ċroí im béal, agus an gol múċta am ċaoċaḋ.

Ní ’neosad an ċuid eile de scéal na maidne sin duit—ba ṡearḃ liom tráċt air; aċ nuair a ḃí sé go léir i leataoiḃ ḃí sé socair im aigne agam-sa nár ṁaiṫ an ċiall dom dul ag iascaċ arís gan a insint do Ṁam roiṁ ré. Ciall ċeannaiġ a ḃí agam. Aċ sin é an dála agam-sa i gcónaí é. Ní ḃíonn ciall roiṁ ré ċoíċe agam.