So an Mháire ba mhó, d’á d-táinigh go fóil,
Acht Máire a’s Máire, agus Máire nó dhó;—
So an Mháire gan ghó, rinne bás do na beódhaibh,
An Rígh-bhean mar d’íoc-súd, a chíos leis an g-cró.
Fraéch Shéumais ba mhó ’ná Caésar na slógh,
An Rígh-fhlaith ba naomhtha, ís budh dílse do’n
Roímh.—
’Measg naomh agus ógh, tá’n dís so budh gnódh,
Sliocht Mhíleadh go h-ísioll, fá dhaoírse ’n a n-deóigh.
Bíodh fuath agus ár, gan fuascailt ’n a n-dáil,
Ag dian-scrios na n-daoíne, d’ár mhíongas a m-bás
A d-tuairisg ’s a g-cáil, tá, luaidhte ann gach árd,
A g-caoíneas, a g-críonacht, ’s a n-daondhacht do
dháimh.
Ní’l talamh, ní’l tír, d’ár thaisdiol an ghrian,
Nach líonta gan fuígheallach, d’á d-teasdas araon;
Mo mhallacht do shíor, agus mallacht na naoimh,
Do’n díne do dhíbir, á’ bh-flaitheas an dís!
