Page:Il chapè a trais pizs.djvu/39

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.

vzet, cha quel non eira be uschè tranquil scu'l solit, ma non podaiva bod pü tgnair il scuffel, causa l'avenimaint arrivo. Ella cambiet con el da dalöntsch ün bütsch, profittand dal prüm momaint, cha Don Eugenio non daiva bada, e dschet allur' a quaist con üna vusch da sirena da fer invilgia a Cleopatra:

«Uossa sagerò Vossa Signuria mi' üja!»

E co eira da vair la bella Navarraisa (ed uschè la pitüress eau, sch'eau avess il pennel da Tizian), posteda in fatscha del imbrazzo Corregidor, fras-cha, magnifica, provocanta, con sias nöblas fuormas, sieu vstieu strel, si' ota statura, con sia bratscha nüda, eleveda sur il cho, e non ün transparent puncher d'üja per maun, al dschand cun ün sorrir irresistibel ed ün' öglieda suplicanta, chi palesaiva la soggeziun:

«Niaunch' il Signur Uvas-ch non l'ho auncha sageda! Ell' ais la prüma chi's raccoglia quaist an?»

Ella sumagliaiva ad üna gigantesca Pomona offrind frütta ad ün dieu champester — ad ün satir p. ex.

In aquella apparit sülla plazzetta il venerabel Uvas-ch dellas dioceses, accompagno dal avvocat accademic, da duos canonics, d'eted pü avanzeda, e seguieu da sieu secretari, da duos servituors e da duos paggis.

Il Revendissem as fermet ün momaint a contempler quel queder taunt comic e taunt bel, e dschet allura col accent solen, propri als prelats da quel temp:

«Il quint cumandamaint .... pajer deschmas