46
balik girdray sa kamoninongan sa saiyang beaterio okun colegio, sa tahaw kan saiyang mga katigay-nin- boot! (66). Duman mangyaring makita nya na dai sya takigan, na dai sya maribaraw! Alagad bakong katéod mo sya kan kamo saraday pa, bakong kaniguan na mga kawat an saindong kinawat asin, kun minsan, nagpapasthay kamo? Dai ko sasabihon an dahelan kan mga bagay na ini; kun nagagi ka sa pagkamoot ikang nagbabasa sakuyé, masasabotan mo, asin kun dai, sa- yang na sabihon ko saimo; an mga misteriong ini dai malaladop nin mga daing-pakasabot.
“Sa paghona ko, Maria may katanosan an médico,” sabi ni Capitan Tiago. ‘“Kaipuhan magduman ka sa mga lalawigan, malungsion kang marhay asin nagka- kaipo nin dalisay na simuy. (67) An6 sa ganan mo an Malabon... okun an San Diego?”
Pominola si Maria Clara kan huring ining pagngaran asin dai nakasimbag.
“Ngunyan dumuman kamo ni Isabel sa beaterio ta koahon nindo su saimong mga gtibing, pomaaram ka na sa saimong mga katéod,” an padagos na sabi ni Ca- pitan Tiago na dai itinongkahal su payo; “dai ka na mabalik uli duman.”
Namatedn ni Maria Clara an dai masabing kalipu- ngawan na namamatean nin siisay man kun binaba- yaan sagkod noarin pa man an sarong lugar, saen kita mga mamongaya, alagad an kasakitan na ini nabawa- san nin ibang kaisipan.
“Asin sa laog nin apat okun limang aldaw kun igwa ka nang mga bagong giibing, masa-Malabén kita... Su nagtobong saimo sa bonyag dai na sa San Diego; su cura na nahiling mo digdi kasu-banggi, itong pading aki pa, iyo an bago tang cura duman, sar6é syang santo.”
“!Marhay na gayo saiya an San Diego, singaki!’”’ an saligbaton ni Tia Isabel; saré pa, lalong marhay an harong ta duman asin nagdadangadang an pintakasi.”
Boot kogoson ni Maria Clara su saiyang inaon, ala- gad nakamaté nin ominontok na lunadan asin lomi- nongsi.
“Ah, tama,!” an simbag ni Capitan Tiago, asin pakapagliwat nin tingog, suminabi pa: “!Don Crisés- tomo!”
Binotsanan ni Maria Clara su saiyang nakakaptan na gibo, boot nya, alagad dai sya nakahiré: pinaminhod
