461
kan sakong ama an dtang na iniho... minahal nya ako asin pigbthay ako asin baké nyang katongdan, binaba- yadan ko saiya an titang na boot na iniho na ipinangaké ko saiya na katiwasayan huli sa bagong ining pagkaka- dugo, alagad..”
“Alagad?”
“Dai ko kalilingawan an mga pinanumpaan ko sai- mong kadayupotan.”
“Anong inissip mong gibohon?” na hapot ni Ibarra na naghihingthang bomasa sa saiyang mga mata.
“An omaaboton madiklom asin an Kapaladan nasa kadikloman! Dai ko maaraman kun anong stkat kong gibohon, alagad maaraman mo na sar6é sana akong ma- moot, asin kun daing pagkamoot, sagkod pa man dai sakong makakarégaring. Asin sa saimo, anong mang- yayari saimo?”
“Ako bakong ano kundi sar6é lamang na dulag... ma- dulag ako, dai mahahaloy matutuklasan na nakadolag ako, Maria...”
Kinapotan ni Maria Clara kan magibong nyang ka- mot su payo kan hagbayon, paolit-olit nyang hinadokan sa ngabil, kinogos, asin dangan, pandaleng isinikwal saiya.
“!Dumulag ka, dumulag ka!” an sabi saiya; “!dumu- lag ka, bantay!”
Hiniling sya ni Ibarra nin nagsasdgang mga mata, alagad sa saré nyang pasabot, hominaray6é na langé su hagbayon, nagduduwaduwa. ..
Linumpat naman su cerco asin lominaog sa sakaydan. Si Maria Clara nangngalindoonan sa alidoonan nagtata- naw kaito na naghaharayo.
Tinokas ni Elias su saiyang kopya asin doké na ga- yong gomindlang saiya.
LXI AN PALAMAGAN SA DANAW
“Hinanyoga pé an mokna na sakong pinagatidatid,” an sabi ni Elias na may pinagiisip kan magpasiring sinda sa San Gabriel. ‘“Tatagoon ko ika ngunyan sa harong nin saré kong katodd sa Mandaluyong, dadarahén ko saimo su gabés mong kuwarta, na sakong kinaligtas asin tinagé sa péon kan baliti, sa makikilantas na linob-
