433
Hominiré6 si Tarsilo asin itinonton sya liwat. Su sai- yang alobaob naginénay na magkipot su saiyang alin- tatawo nakatingkalag sa langit saén nagpapalayag an mga mapuptiting panganoron; tinitikéd su liog tanga- ning makapagpadagos nin paghiling kan liwanag kan aldaw, alagad dai nahaloy lominobog naman giraray sa tubig, asin an mga hilingon sa kinaban linipdan saiya kan masumbikal na itong teldn.
Nakalihis nin sarong minuto; sa pagmasid kan Mu- sa nakahiling sya nin darakilang boré-boré na nagiiri- taas.
“!Napapahaé!” an sabi na nagngingisi.
Asin nagbalik uli na mahimong su ttbig.
Negunyan nagdanay nin sarong minuto may kabangé asin su alférez nagtao nin sarong tanda.
Bako nang tirinting su lawog ni Tarsilo; su mga bu- rukabukang alobaob nagpapahiling kan kaputian kan mata: sa ngosd may nagluluwas na tibig na malaboy asin may digtang dugé; naghohoyophoyop su malipot ze doros; alagad dai na nangingibigkibig su saiyang awas.
Su gabés nagpahinirilingan daing mga girong, mga malungsi asin nagkakaharandal. Tominao nin tanda su alférez tanganing iibaba ito asin hominalé na baga may iniisip; nagkapira doopi ni Dofia Consolacién su mga paa na huruba kan apos kan saiyang tabako, ala- gad dai nangirogkirog su hawak asin ta napdrong su kalayo.
“!Naglamés sa saiyang sadiri!” an sabi sa hababang tingog nin sarong cuadrillero; “hilinga an kamugtakan kan dilaé na baga boot nyang halonon.”
Pinaghilinghiling kan sarong bilangg6 su pangyaya- ri na tinatakigan asin dinadaraplds; siring sa sarong rdngaw nakalakop su safyang paghiling.
Ipinamahala kan alférez sa directorcillo an paghapot saiya.
“Sefior, sefior,” an sabi na nagsisiloksigok; “sasabi- hon ko an gabés na muya nindo!”
“Marahay! hilingén ta: siisay mo ngaran?”
“tAndong pé!”
“Bernardo... Leonardo... Ricardo... Eduardo... Gerardo... 0 andé?”
“1!Andong po!’ an simbag liwat kan mangmang.
“Bugtaki nin Bernardo o minsén and,” an pinagmar-
