429
‘Darha nindo sya sa namumugtakén kan mga bang- kay!” an saiyang pagboot.
Sa sarong sodgod kan patio, sa sarong daan nang ca- reton nagkakatarambak an limang bangkay na mga natatahobtahoban nin kabtang nin sarong girisi nang banig, pané nin mga ati. Sarong soldados naglalakaw- lakaw sa magibong-ibong na gilid, mandiit-mandiit mi- nakuspa.
“Namimidbid mo an mga iyan?” an hapot kan alfé- rez na tinokal su banig.
Dai nagsimbag si Tarsilo; nakita nya su bangkay kan agom kan rongaw asin duwa pa, su saiyang tigang na lalaki, toktok nin binayonetahan asin su ki Lucas na nasa liog pa su pisi. Nagromaron su saiyang paghiling asin garong may nakaluwas na sarong hagayhay sa saiyang daghan?
“Namimidbid mo an mga iyén?” hinarapot uli sya.
Nagdanay na nagpinula si Tarsilo.
Rinabsing nin sarong hagrob su angkas asin hinug- paan kan hanapts su saiyang talodtod. Nangibigkibig sya, nagpaniringting su saiyang mga ugat. Sorosoronod su pagbabadas, alagad dai nanggad napiritan si Tarsilo
“!Hampakon na hampakon sya sagkod na maotbanan tumugaé!” an kurahaw kan alférez na angoton nang marhay.
“!Pagsabi na!’ an taramon saiya kan directorcillo; “and man mangyari gagadanon ka ninda.”
Ibinalik sya sa sala, saen inararag kan saré pang bilangg6, nagngangararagot su saiyang mga ngipon asin nagkakatiriké su saiyang mga tabay.
“Midbid mo iyan?” an hapot ni Padre Salvi.
“ITyo pa sana an pagkakita ko saiya!”’ An simbag ni Tarsilo na hiniling nin pagkatigay su sar6.
Sinontok asin sinikadan sya kan alférez.
“!Gakotan nindo sya sa bangk6é!”
Dai hinalean kan posas na ramog nin dug6, igindkot sya sa sarong bangkong kahoy. Nagngalagkalag sa saiyang palibot su makautigay na garo may pighahanap asin nakita si Dofia Consolacién; ngominisi nin mapag- laban na ngisi. Nagkapangaralas su mga duduman, sinonod ninda su saiyang paghiling asin nakita ninda su ginang, na kinakagat nin maluya su saiyang ngabil.
!* Dai ako nakakita nin orog kakanos na babaye!” an pahayag ni Tarsilo sa tahaw kan dai paggirong kan
