414
rez!” an sabi ni Tia Isabel.
“Nalugadan su alférez?” sa katapusan naghapot si Linares; ‘!Ah!!”
Asin ngunyan nakamangno sya na dai pa nya naha- halon su laog kan saiyang ngos6.
“!Padre Cura, tabi man! dai na nin sikat ikatakot!” an padagos na kurahaw kan alférez.
Sa katapusan, malungsi, luminuwas man giraray si Padre Salvi sa saiyang natagoan asin lominésad sa hagyan.
“!Ginadan kan mga tulisan su alférez! Maria, Sinang, sa lalamban, pontale nindong marhay an pinto! /kyrie eleison!”
Si Ibarra napasiring man sa hagyanan minsan dai oyon ni Tia Isabel na nagsabi:
Hare pagluwas, dai ka nagkumpisal, hare paglu- was!’
An marahayon na gurang daytipot na katéod kan saiyang ina.
Alagad binayaan ni Ibarra su harong; sa paghona
nya gabos nagbibirik sa saiyang palibot, na dai syang nababatayan. Nagbobolongbogong su saiyang talinga, masakit nyang mahir6é su saiyang paa asin bakong sa- nay: sa saiyang alinawnaw pasunodsunod na naglala- dawan an mga alon nin dug, liwanag asin diklom. _ Minsan ngani maliwanagon su tala-sinag sa langit, nagkakasiringkogan kan hagbayon su mga gapo asin mga kahoy duman sa lansangan, na mapungaw asin daing tawo.
Sa harani kan cuartel nakikita sya nin mga soldados na may mga bayoneta su mga badil, na makosog su ordlay, kun kayé nakaagi syang dai namangnohan.
Sa tribunal nadadangog na mga lagahod, mga sori- yaw, mga inagrangay, mga sumpa; nanglabawlabaw su tingog kan alferez asin daog su gabds.
“Sa pandog! posas sa mga kamot! Duwang potok sa humiré! !Sargento, magbhantay ka! Ngunyan daing on aa minsén an Dios! Capitan, dai ka magkato- rog!
Hinumari ni Ibarra su saiyang mga lakad pasiring sa saindang harong; daing katiwasayan na naghaha- ralat saiya su saiyang mga sorogoon.
“Monturahe nindo su pinakamarhay na kabayo asin lakaw kamo!” an sabi sainda.
