366.
bang kita sa Capitan General!” an may kaangotan na sabi ni Dofia Victorina sa saiyang agom. “Bako kang lalaki; kanogon pa kan mga sinaséyang mong mga pan- talon!”
sna ... alagad, babaye, asin su mga bantay? pilay ako!’
“Dapat mo siyang angaton nin badilan o nin tigbasan, o kun dai... kun dai.
Asin hiniling ni Dofia Victorina su aoang ngipon.
“1Aki, dai pa lamang ako sagkod naka.
Dai sya pinatapus ni Dofia Victorina; sa sarong ma- liksing hird ginabot su saiyang torotangkas na ngipon sa tahaw kan lansangan asin tinimaktimakan ito.
Su lalaki, naghihibihibi, asin su babaye, naglalaad su mata, ominarabot sa saindang harong. Kan mga hida- leng ito nakikipagélay si Linares ki Maria Clara, ki Sinang asin ki Victoria, asin mantang dai nagaaram kan kasiriplingan nin boot, bakong didiit su saiyang ka- ribarawan kan makita su saiyang mga pinsan. Si Maria Clara, na nagnonorayday sa sillon sa tahaw nin duwang olonan asin tamong, nagtakang padagos kan makita sa bagong pamandok kan saiyang doctor.
“Primo,” an sabi ni Dofia Victorina, “angaton mo ngunyan tolos su alférez kun dai. .
“Negata?” an may pagtakang hapot ni Linares.
“Angaton mo sya ngunyan tolos o kun dai sasabihan’ ko an kagabsan kun siisay ka!”
“Alagad! Dofia Victorina!”
Naghirilingan su tolong magaramiga.
“ISa saimong paghona! pinaglanghadan kami kan al- férez asin nagsabi na talagang iyo ka man nanggad! Su gurang na asbé lominusad na may latigo, asin ini nagpabayang pagrangsaan...! sarong lalaki!”
“tAbaa!” sabi ni Sinang “nagiriwal asin dai ta na- kita!”
“Tiniripoan kan alférez su doctor!” an digang na sabi ni Victoria.
Ngunyan mansana masa Manila kami, mawalat ka digdi ta angaton mo siya, asin kun dai, sasabihon ko ki Don Santiago na pitik and man iinésip mo saiya, sasa- bihan ko sya..
“Alagad Dofia Victorina, Dofia Victorina!” sinalig- baton ni Linares na nanglunsi kanayon rominani saiya, “tomiwasay ka; dai mo saké ipagparomdom
