362
“Sa aga madatong si Don Crisdéstomo asin may mga darang hamo; pakalihis noodma, pagkabanggi, kun ma- dalé nang magikawalong horas, pomaduman kamo sa cementerio asin duman sasabihan ko an mga huri nyang pagboot. May panahon kamo sa paghanap nin mga kaibahan.”
Nagburulag. Su magtiigang garong nagbinalyohan nin papel: si Tarsilo tiwasay, si Bruno malungsi.
XLVII AN DUWANG SENORA
Alintanang ibinobtlang ni Capitan Tiago su saiyang sarab, si Dona Victorina man naglilingalinga sa ban- waan, tanganing makita nya kun ané an kamugtakan kan mga harong asin mga pangomahon kan mga ma- sumbikal na mga indio. Iyo nyang isinolot su pinaka- marhay sa gabos nyang gubing, ibinugtak sa ibabaw kan batang sukla su gabés nyang mga cintas asin mga burak, tangdning madagka an mga taga lalawigan asin ipahiling sainda kun gurano an pagoltanan ninda asin an saiyang sinanglitan na pagkatawo, asin pakataohan kan takyag sa saiyang agom na pilay, kominagang sa mga lansangan kan banwaan, sa tahaw kan pagtaka asin pagngalas kan mga taga duman. Si Linares na saiyang pinsan nagpawaAlat sa harong.
“!Abaang raot na mga harong an sa mga indiong ini!” nagpoon nin pagtaram si Dofia Victorina na nag- mimiré-miré; “inda kun ano ta nagpapakdéérok diyan; kaipuhan na an sar6 maging sarong indio. Asin !abaa ka daing mga inadalan asin ka mga abhawon! Nasasa- bat kita asin dai minatorokas kan kal6! Kologa an mga iyan sa payo siring kan ginigibo kan mga cura asin kan mga teniente sa Guardia Civil; tokdoi sinda nin paki- pagkasitawo.”
“Asin kun kologén ako?” an hapot ni Dr. de Espada-
fla.
“IKaya ngani lalaki ka!”
“Ala... alagad pilay ako!”
Namomoringtong na si Dofia Victorina; su saindang pinaglalakawan na mga lansangan mga mabilaong asin mga maalpog, asin su gayad kan saiyang bata napa- pano na nin alpog. Laen pa kaini kadakol siyang nag-
