280
kutsara, ngingisihan ko an limang cura!”
“An énot na civil na makita kong maghabas nin ma- nok aapodén kong palabistiero asin makumpisal ako tolos mansana!”’ an sabi sa hababang tingog kan saré sa mga taga nayon, asin huminarayé duman sa katiri- punan.
XXXVI AN ENOT NA PANGANORON
Sa harong ni Capitan Tiago an naghahadeng kariba- rawan siring mansana kan nasa-sa-isip kan mga tawo. Daing ibang gibo si Maria Clara kundi magtangis asin dai naghimaté kan mga pangrangang katagaé kan kag- mako-ina saiya, asin ni Andeng, na kasama nya sa pag- soso. Ipinangalad saiya kan saiyang ama na makipago- lay ki Ibarra sagkod na dai ini pinatatawad kan mga padi sa excomunion.
Si Capitan Tiago, na sibot na marhay sa paghanda kan saiyang harong sa magkakanigong pagako sa Capi- tan General, ipinaapod sa convento.
“Hare paghibi, aki,” an sabi ni Tia Isabel na ipina- pahid su gamusa sa mga makintab na mga bulan-bulan sa espejo; “isisibog na su excomunion, susuratan na su Santo Papa... matao kita nin dakilang limds... Nalo- nosan man sana si Padre Damaso. .. dai man nagadan!”
“Hare paghibi,” an sabi saiya ni Andeng sa hababang tingog; “gigibohon ko na mapakighoronan mo sya ano ta ginibo an mga pakumpisalan, kun bakong sa pag- kasala? !An gabdos ipinapatéwad sa pagsabi kaiyan sa cura!”
Sa katapusan ominabot si Capitan Tiago! Hinanap ninda sa saiyang lawog an simbag sa dakol na mga hapot; alagad su lawog ni Capitan Tiago nagbaban- tulin nin kaluyahan nin boot. Dinadaplds itong tawong makahehérak, hinahaprés kan kamot su Angog, asin dai nakakahilwas ni sarong kataga.
“Tara, Santiago?” an mapagmawot na hapot ni Tia Tsabel.
Sarong hagayhay an isinimbag nya, kasabay an pag- pahid nin sarong t6rong luha. :
“Huli sa Dios, magtaram ka! Anong nangyari?”
“Su dati nang nahahandalan ko!” katapustapusi su-
