Sa horoharayo nasagomok an sarong hagbayon na tongkahal su payo, pinagtatanaw na gayo su harong. Namidbid ni Basilio na si Isagani.
“Nagaano ka digdi?” an saiyang hapot. ‘“!Madya!”
Pasiparang hiniling sya ni Isagani, mamondong hominoyom asin tominanaw muli sa mga burukas na bintana, sa ibong kan mga ini nakikita an maalimyong tindog kan novia na nagkakabit sa takyag kan novio, na luhayluhay na naghaharayo.
“Madya, Isagani! Humarayo kita sa harong na iyan, madya!” an sabi ni Basilio sa paas na tingog na kinaptan ito sa takyag.
Mahamis na isinsikwal sya ni Isagani asin padagos na naghihiling kaiba man giraray an siring mansanang mamondong hoyom sa saiyang ngabil!
!Huli sa Dios, huamarayo kita!”
“Ano ta magharayo ako? Noodma bako nang sya!"
Igwa nin makuring kasakitan sa mga katagang ito, mala ta sa laog nin sarong segundo nalingawan ni Basilio su saiyang katakutan.
“Muya kang magadan?” naghapot.
Kominirogkirog si Isagani asin padagos nin paghaling.
Liwat naman na piggogoyod sya ni Basilio.
“Isagani, Isagani, dangoga ako, dai kita magsayang nin panahon! An harong na iyan nasa panganib, mawawasak iyan ano man na horas, huli sa sarong kadangagan, sa sarong kaosyosohan... Isagani, gabos mapapahamak sa irarom kan mga rogmok kaiyan!”
“Sa irarom kan mga rogmok kaiyan?” an ulit ni Isagani na baga boot makasabot dai binobotsan nin paghihing su bintana.
“Oho, sa irarom kan mga kaiyan, oho, Isagani! huli sa Dios, madya! dangan ko na saimo ipapaliwanag, madya! sarong labis pang daing palad ki sa saimo asin sa sako, hinatolan an mga iyan... Nahihiling mo an flaw na iyan na maputi, maliwanag siring sa busilag (415), na naghahalé sa azotea? Iyo an ilaw nin kagadanan! Sarong lampara na may laog na dinamita, sa sarong minadong comedor... mapotok asin mani sarong kino dai makakadulag na buhay, madya!”
“!Dai!" an simbag ni Isagani na mamondong nagki- kirikiri; “boot kong pawélat digdi, muya kong makita sya sa iyo na sanang hidalé... noodma iba nang bagay!”
“!Otobon an kapaladan!”’ hominagayhay, kun siring, si
