toan sa laog nin nagkapirang aldaw ki sa nagkapirang bulan.”
“Inmoral iyan!” an dugang ni Padre Irene na lalong anggot pa ki sa Saiyang Kahalangkawan.
“Orog pang inmoral na an mga vicio magkaigwa nin mga marayrahay na gadung asin an mga letras dai lamang... Magi kitang practice, mga ginoo, asin dai kita madara nin mga sinasabing sentimentalismo. Sa politica daing bagay na orog pa karaot sa sentimentalis mo. Alintanang huli sa tawong kagalangan ipinangangalad ta an pagtanom nin opio sa satong mga colonia, pinapabayaan ta sa mga iyan magsirigarilyo (179), an luwas iyo na dai ta nalalabanan an vicio, asin ta kita minaluwas na mga daing sukat...”
“Alagad hona-honaon mo na iyan nakakatao sa pamahalaan daing ano man na kapagalan, nin mahigit sa apat na gatos may limang polong ribong pisos,” an simbag ni Padre Irene na nagluluwas nang lubos na gayong makipamahalaan ...
“!Igo na, igo na, mga ginoo!” an sabi kan Saiyang Kahalangkawan, na pinotol su pasuruhay; “igwa ako nin mga mokna dapit sa siring na bagay asin pinanonongdan ko nin napapalaen na pangataman an mapadapit sa pagtokdo sa banwaan. Igwa pang iba?”
Hiniling nin may karibarawan kan kahilom si Padre Sibyla asin si Padre Irene. Maluwas an panglagarto. Magkasi naghanda su duwa.
“Su hagad kan mga estudiante sa pagbukas nin sarong Academia nin Kastila,” an simbag kan kahilom. Sarong pangkagabsan na hiro namangnohan sa mga duduman sa bidang dangan pakapaghinirilingan ipinorotitok su saindang mga mata sa General sa pagbasa kun anong saiyang pagmamarhayon. May mga anom nang bulan na itoon duman su kahagadan naghahalat nin sarong kapagbootan, asin naging bilang baga casus belli (180) sa ibang mga kalikosan. Sa ibaba su paghiling kan Saiyang Kahalangkawan na baga sa pagolang na mabasa su saiyang mga sa isip. Makahahandal su pagkadaing girirongan asin nasayod ito kan General.
“Ano an sa ganan mo?” hinapot (181) su halangkaw na empleado.
“Ano an isasa-ganan ko, sakuyang General!” an sim bag kan hinapot na kominirogkirog asin hominoyom
