Dihadiha dayon sa iyang pagkasayod sa nahitabo sa pagdala nga mga suga ug sa iya nang pagpakakita sa daghang
mga ngil-ad nga pagkabutang sa mga kadagkuan nga hikalitan, si Ben Zayb, puno sa kalagot ug gihatagan na sa paguyon sa Piskal sa patikanan, midagan dayon pagpauli sa iyang
balay — usa ka silong diin siya magpuyo tipon sa uban —
aron pagsulat sa sinulat nga labing maayo nga wala pa mabasa ubos sa langit sa Pilipinas; ang Kapitan Hencral tingali
untag mopauli nga masulob-on kon dili pa makabasa sa iyang
mga pagdalayeg, ug niini, si Ben Zayb dunay maayong kasingkasing, dili gayod makahimo pagtugot. Gihimo nalang niya
ang pag-antos sa dili pagpahimulos sa panihapon ug sa Sayaw,
ug wala matulog niadtong gabhiona.
Mga tunog nga pagagho sa kalisang, sa kalagot, pagpakaingon nga ang kalibotan nagun-ob na ug ang mga bitoon, ang mga walay katapusang mga bitoon, nagakapingki na ang usagusa! Unya usa ka pagsugod nga tulokibon, puno sa mga pasumbingay, mga pagpasabot..., unya ang asoy sa nahitabo ug ang pangatarongan sa katapusan. Gidaghan niya ang mga ma ayong tumong sa mga pulong, giti-ti niya ang mga maayong paghan-ay sa sulti aron pagbatbat sa pagka tukay-ang ug ang laygay mga pagbunyag sa mahakgot nga sabaw sa sud-an nga nahibu-bo sa mapahitas-ong agtang sa Iyang Kamahalan; gidayeg ang ka-abtik nga nahiuli dayon aron siya makatindog, aron pagpahiluna sa iyang ulo diin kaganina dinha ang iyang mga pa-a miawit ug usa ka alawiton kang Bathala tungod sa maayo niyang pagbantay nga mahigugmaon sa mga mahal nga bukog ug kining bahina nahimong matahom, nga ang Iyang Kamahalan nahimong usa ka bayani ug tungod niini misamot kataas ang iyang gikahulgan, ingon sa gipamulong ni Victor Hugo Nagasulat siya, papason na man, dungagan na
