- 291
Ginoo Isagani, miingon ang dominiko nga mihatag sa iyang kamut; bisan tingali rung atong panagsulti wala kitay bunga nga nakuha, apan adunay diyutay nga kaayuhan nga nakab-ut; sultihan ko ang akong mga igsoon sa imong gisulti kanako, ug nagpaabut ako nga dunay diyutay nga makuha. Mao ray akong nahadlokan nga sila dili motoo nga adunay tawo nga sama kanirno ...
— Mao usab kana ang akong gikahadlokan, mitubag si Isagani nga mipig-it sa kamut sa dominiko; nahadlok ako nga ang akong mga higala dili motoo nga may tawo nga sama kanirno, sumala sa gikakita mo karon kanako.
Ug ang batan-on, human magpasabut nga natapus na ang ilang panagsulti, nanamilit.
Si Pari Fernandez miabli sa pultahan ug ginuntan niya pagtan-aw si Isagani hangtud nga nakita niya nga miliko sa hagdanan. Gipamati niya sa dugay ang hinagtok sa iyang linaktan, ug unya misulod sa iyang lawak ug mihulat nga mogula ang batan-on sa dalan. Tuod man, nakita niya, ug iya pa gayud nga nadungog nga mitubag sa usa ka kanban nga nangotana kon asa siya padulong:
— Sa Gobyerno sibil! Tan-awon ko ang mga paskin ug makig-ambit ako sa palad sa uban!
Ang iyang kauban, nga gikulbaan, milurat ang mga mata nga nagtan-aw kang Isagani, sama sa pagtan-aw sa usa ka buot maghikog, ug mipalayo nga nagdagan.
— Alaut nga batan-on! nagkanayon si Pari Fernandez, nga nanglugmaw ang luha sa iyang mga mata; nasina ako sa mga hisuita nga maoy nag-agak kanirno!
Si Pari Fernandez nasayop ug daku kaayo; ang mga hesuita usab wala moila kang Isagani, ug sa hapon nga nakabalita sila nga si Isagani gidakop, nakaingon nga siya tingali makaamong kanila.
— Kanang bataa nadaut gayud ug maangin kita! Nga angay hibaloan nga wala siya makakat-on kanato sa iyang mga hunahuna!
Ang mga hesuita wala mamakak. Kanang mga hunahuna mao ray makahatag si Bathala, pinaagi sa Kinaiya!
