110
— Nag-ingon siya nga wala nay atop, — mitubag ang kalihim — ug nga sanglit sa iyang kaugalingong salapi nagpalit man siyag mga “mapa” ug mga kuwadro, kini dili niya ikatahan sa ulan ug sa init . . .
Apan ako walay labut niana, — nagkanayon ang Kapitan Hcncral; — adto siya mangayo niana sa “Director de Adminis tration,” sa Gobernador sa lalawigan kun sa “Nuncio” ba hinuon . . .
— Ang akong ikasulti kanimo, — matud pa ni P. Camorra — mao nga kanang magtutudlo maoy usa ka manggugubut nga wala mahimuot: hunahunaa da ugod ninyo nga kanang irihis nanugilon nga madunot kono ang tawo nga ilubong sa masadya nga paglubong sama da usab sa ilubong lamang sa hilum! May adlaw da nga hisuntokan ko siya!
Ug nangumo si P. Camorra.
— Sa tinuoray nga sulti — mingon si P. Sibyla nga daw mao day iyang gipadungog si P. Irene; — ang buot gayud magatudlo lamang bisan diin dapit, bisan adto sa walay atop: si Socra tes bitaw didto man magatudlo sa mga sawang, si Platon sa mga tanaman sa “academo,” ug si Kristo sa kabukiran ug sa mga lanaw.
— Adunay nadawat kong pipila ka sumbong batok nianang magtutudlo, — miingon ang Kapitan Heneral nga nakigtinanaway kang Simoun; — sa akong hunahuna labing maayo nga paurongon siya sa katungdanan.
— Paurungon! — misabat ang kalihim.
Gikasubo sa naghupot ug hataas nga katungdanan ang palad niadtong alaut nga nangayo unta ug pakitabang ug paurungon na hinoon sa katungdanan, ug buut niya panalipdan.
— Apan ang matuod — matud pa niya nga nagpanuko — mao nga ang pagtudlo sa kabataan wala kaayo maatiman . . .
— Mipagula ria ako daghan uyamut nga salapi aron ipamalit ug mga kasangkapan sa mga tulonghaan, — miingon ang Kapitan Heneral nga mapahitas-on daw buut niya ipasabut kining usa ka butang: Labaw na sa akong katungdanan ang gihimo nako!
— Apan sanglit kulang man sa mga balay nga angay tunghaan sa mga bata, ang kasangkapan nga pamaliton mangausik lamang . . .
