"I'Pedro mipakisabyan ya. Ita, ita, wa, makasadya ya!” nganang mangisnawang saldak Bruno.
I’Tarsilo menatili yang tahimik at mibalakbalak; king takde ning kayang kamisa pupulisa’na ing pawas a tutulu king kayang kanwan.
“Kaputul,” nganang Bruno, "aku tuki na ku nung ika e mu pa gawan ing lub mu. Ing panugali susulung. Ing lasak dapat yang sumambut at e kata dapat sumayang pamikatagun. Bisa kung musta king tutuking soltada. Nanu pa ing daptan? Makanyan ya mung apamali i'igpa.”
"Manaya ka ! ” ngana kayang Tarsilo at linawe neng matulid king mata — ding adwa maputla la. “Tuki ku keka. Atin kang katuliran. Pamali te i’igpa.”
Makanyan man tinigil ya sinaguli at pasibayu nang pinulis ing pawas na.
"Nanu ing pikakunwan mu?” nganang mainip kinutang Bruno.
"Balu mu nung nanu ing tutuking soltada? Dapat kaya ing.. .?”
“Aliwari? E mu dindam? Ing bulik nang Kapitan Basilio laban king lasak nang Kapitan Tiago. Agpang king tuntuna'ning sugal dapat yang manyambut ing lasak.”
“Ah, ing lasak! Aku man musta ku . . . dapot bitasan ta pamu.”
I’Bruno miganyu yang mainip na, dapot tikya’nya rin ing kayang kapatad at iti lalwa'neng mayap ing manuk. Pagumasda'ne, mibalakbalak ya, memangutang. Itang kalulu mikakunu ya. I’Bruno maliswas ya at lalwa'neng mwa ing kapatad na.
“Dapot e me akakit itang malapad a kaliskis a atyu malapit king taed? E mo akakit detang pata? Nanu pang buri mu? Lon mo retang bitis, iladlad mo retang pakpak! At itang kaliskis a pinasu libutad lalam nitang malapad, at dobli ya pa?”
E ne daramdaman Tarsilo, pagumasda'ne pa ing manuk. Ing kalaksing ning gintu at ning pilak miraras karing kayang balugbug.
“Musta kata ngeni king bulik,” ngana king siwalang mapupuput.
I’Bruno sinikad ya king gabun, mingingitngit ya ipan, dapot penusiga'ne ing kayang kapatad.
