Page:E' Schrek ob de' Lezeburger Parnassus.djvu/22

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.
(22)


Dé do, vom Schlof bewaacht, a’ Kette' leihen,
Dé milliöne’ Geeschter, ohne Eegen,
MatFreed, mat Schm'ierz, mat Leed, mat Seegen,
Noh hirem Well ze lenken,
Erhoieven iver d’Denken.
A' wé de’ Laut , deen d'Noiecht verscheckt,
Rifft: ob aus eerem Neischt genohte’ Lieven,
Sech dausend wonnerbar Gestalten hieven;
Dem Kahos , gleich gebilt , entreckt
Eng Welt vu’ liigteria Eppes, sech verschieden,
Dé koemt ob d’Wuurt, daat rifft, geriden.
« A’ China git dir hei,
Och etlech an d’Tirkei,
Dé Gees dem Kaeser Knaupe’ giev,
Dat dreimool s’aus dem Schlof hen lüev;
A’ Lapland laaft dir aner,
Och bei den Afrikaner;
Vu’ Java bis zö’m Feierland,
Des hei do hi’ gerand;
Ech ruffen iech do hannen,
Neiholland obzefannen;
Och kréhen dé do iver,
Europa huurteg iver;
Kolbmbusland an engem Spronk z’erreechen,
Daa’rfen dé do nieden net erbleechen. »